Sizere 7 yaşlı balaca bir qızın hekayesini yazıram...
" Nenemle qalıram. Maddi cehetden çetinlik çekdiyimizden küçede salfet satıram.
Bu gün hemişeki kimi küçede elimde salfet sata-sata gedirdim,skamyada oturub hönkür-hönkür ağlayan bir qız gördüm. Yaxınlaşıb salfeti ona uzatdım ,o ise cibinden pul çıxardıb mene vermek istedi.Men ise getdim...Başını qaldırdıqda ise menim getdiyimi gördü ve GÜLÜMSEDİ.
Salfeti cibine qoydu ve “seni sevirem” kelmesini smsle yazıb sevdiyi insana gönderdi.
Sevdiyi oğlan ise onunla ayrıldığından,kafede ele hey içirdi.Smsi aldıqda ise GÜLÜMSEDİ.
İçmeyi saxladı,kafeden çıxanda 10 manat evezine 50 manat ofisianta ödedi.Ofisiant GÜLÜMSEDİ.
Ofisiant işi bitdikden sonra çoxlu bazarlıq etdi ve küçeden keçerken,şeherin küçelerine gözellik veren göyerçinleri yemleyen bir qoca qadın gördü.Ona cibinden pul çıxardıb verdi.Bu qoca qadının ac vaxtında ,gördüyü en böyük pul idi.Qoca qadın GÜLÜMSEDİ.
Çoxdandı ağzına et deymediyinden mağazadan et aldı.Evine çatan qadın eti bişirdi ve süfreni düzeltdi ve nevesinin gelişini gözledi.
Qapı açıldı.Sakit addımlarla,kövrek baxışlarla içeri girdim.Men bu gün bir dene de olsun salfet sata bilmemişdim ama içeri girende dadlı bir qoxu geldiyini hiss etdim.Qaçdım nenemi qucaqladım,bu gece ac yatmayacağımıza göre GÜLÜMSEDİM.
"Heyatın her bir anında GÜLÜMSE"
