Menim sene sevgim fesiller kimi
Men dünya, sen güneş, cazibendeyem.
Baharım, hem yayım, payızım, qışım
Senin tesirinle deyişilirem.
Adını kimdense duyduğum zaman
Qaranquş qelbime yuvasın qurur.
Üzünü görende güneşim çıxır,
Gülüşün ilk feslim, baharım olur.
Senin qarşındaca buz tutmuş qelbim
Uca dağda qar tek eriyib axır.
Yatmış ağac kimi çiçek açıram
Güneşim ömrümü yandırıb yaxır.
Ele ki, yuxuma xelvet girirsen,
Meni üreyine melhem bilirsen.
Ele o andaca yayı duyuram
Uzanmış budağam, meyve verirsen.
Bir gün gelir yene seni görürem
Üzünde sebebsiz nifret yaranır.
Sınır qol-budağım, bu son baharım
Göyden yağış yağır, menle ağlayır.
Günlerle üzüne hesret qalıram
Bezen bu ayrılıq aylarla sürür.
İntizar soyuğu çovğun tek vurur
Qışı duyur ömrüm, işığım sönür.
