Çox uzaqlarda bele bir ada var idi hansıki, orada insanın bütün hissleri yaşayardı.. Xoş ehval-ruhiyye, Var-dövlet, Keder, SEVGİ ve.s
Günlerin bir günü ada batmağa başladı.Hamı öz gemisini minib çıxıb getdiler.Tekce SEVGİ en son meqama kimi tek-tenha gözledi.Adadan cemi bir parça qaldığını görende ise SEVGİ kömek istemek qerarına geldi. Var-dövlet öz cah-celallı gemisi ile adanın yanından keçende SEVGİ dedi:
Menide özün ile apar men tek qalmışam..
Var-dövlet ise dedi:
Men apara bilmerem.Menim gemimde o qeder qızıl gümüş varki sene yer yoxdur..Hemde men olan yerde sen heçvaxt ola bilmezsen..
SEVGİ kederlenib üzünü çevirdi ve gördüki Qürur öz gemisi ile gedir.. SEVGİ dedi:
Menide özünle apar..
Qürur ise dedi:
Xeyr men seni apara bilmerem özümle.Çünki mende burda herşey gözeldi sen gelsen herşey dağılacaq..!!
Keder gelib keçende SEVGİ ondanda xahiş etdi. Keder ise cavab verdi:
Sen gedenden sonra o qeder kederliyemki tek qalmaq isteyirem.Ona göre seni özümle apara bilmerem!!
O terefden Xoş ehval-ruhiyye gedirdi..ve o qeder xoşbext idiki heç kiminse ona seslendiyini bele eşitmedi..
Birden ümidsiz SEVGİ ucadan bir ses eşitdi..
Gel gedek seni özümle apararam.!!!
Bu sözleri söyleyen yaşlı bir ağsaqqal idi.. SEVGİ o qeder xoşbext idiki hetta bu ağsaqqalın kim olduğunu bele soruşmağı unutdu..Sahile çatanda ise ağsaqqal yoxa çıxdı..
SEVGİ hemin ağsaqqala ne qeder borclu olduğunu anlayıb AĞILDAN soruşdu:
Sen mene deye bilersen o ağsaqqal kim idi??
AĞIL cavab verdi:
O ZAMAN idi.
SEVGİ teeccüblendi:
ZAMAN?? Sen bilirsen o mene niye kömek etdi??Axı heçkes mene kömek etmedi.
AĞIL derinden ahhh çekerek dedi:
SEVGİnin heyatda neqeder vacib olduğunu tekce ZAMAN bilir.Ona göre o seni xilas etdi...
