Görmüsen dünyanın min cür
üzünü,
Hansıdı qardaşın, atan, gözelçe ?
Bir qarın çörekçün her gün özünü,
Çarpayı üstüne atan gözelçe-
Tulla o qedehi, saxla gülmeyi
Gülme ağlamağı, ağla gülmeyi...
Hardandı boyalı dodaqlarında,
Bu oğraş qehqehe, fahişe gülüş ?
Sırğa olmayıbmı qulaqlarında,
Serxoş kişilerin söydüyü söyüş ?
Belke de ne vaxtsa sen de
sevmisen
Seni de yandıran odun olubdu,
Yaxının olubdu, yadın olubdu ?
Nikotin qoxulu, şampan köpüklü
Gümüş bilerzikli, qızıl üzüklü
Senintek belke de milyonlarca qız,
Ana yox, birbaşa “qadın “ olubdu.
Çirkli çarpayıda lekeli işıq...
Senin dünyandakı hesret başqadı.
Tecrübe qarışıq, şehvet qarışıq
Müşteri başqadı, qiymet başqadı.
Üzüyü kim taxıb o barmağına ?
Emidi yoxsa ki, dayı, bilinmir.
Açarı pul olan “eşq otağına”,
Girib-çıxanların sayı, bilinmir.
Gelib müşteriler yüz cür biçimde,
Lenet hem ağına, hem qarasına...
Kişi af-ufları senin içinde,
Qarışıb çarpayı cırıltısına.
Ölsen deyecekler günahı çoxdu,
Qadınsan, özünü diri satırsan.
Sen namus satmırsan xeberin
yoxdu,
Dünyaya geldiyin yeri satırsan...
Saqqızın şirindi, dilinse zeher,
Canınla görürsen gördüyün işi.
Min kişi dadmısan indiye qeder,
Bananlı, vişneli, almalı-kişi...
Küçeler tökülür danışığından,
Küçeler diline qurdtek daraşıb.
Nikotin alkaqol qarışığından,
Sesin kişileşib, üzün qırışıb
Keçmiş zamandasan qoca Fahişe.
Her gece biri kişi altında qalan,
Döşeme Fahişe, xalça Fahişe.
Adamlar üstüne çıxıblar ancaq,
Kederine ortaq çıxmayıb heç kim.
Çılpaq bedenine baxıblar ancaq,
Derdli gözlerine baxmayıb heç
kim .
Gözel gözlerini yorğun eleyib,
Quduz kişilere yoldaş sekiler.
Ehhhh bilsen kimleri pozğun
eleyib,
Bu qeddar sekiler, oğraş sekiler...
Ümid öldürmüsen, sevgi
boğmusan
Ezber öyrenmisen tenha qalmağı.
Bütün sekilerde ölü doğmusan ,
Qismetin olmayan ANA olmağı.
Sekinin bacısı, küçenin qızı
Gündoğmaz ölkenin sönmüş
ulduzu,
Her gece başına uçulur damlar.
Göyermiş üzünde, al yanağında,
Yaşıl boyadığın

[1] 2 >>