Her sabah bir ümidle qalxıram, sevdiyimi görmek ümidiyle. Axşam olur puç olmuş ümidlerle yatıram. Bezen özümü axtarıram özgelerde, sahibsiz dalğalar kimi bu limandan o limana çırpılıram. Ele bir limana çatıram ki ,ne özümü mene unutdurur ne de ki sevdiyimi mene unutdurur. Qelbimdeki boşluğu doldurmağa gücü yeten tek insansan.Özümü saxta gülüşlerle bezeyen,üreyimi ağladan birisen. Bu ürek bir tek senin üçün döyünür. Heç kim ve heçne sene olan sevgimi azalda bilmez,seni menden ala bilmez. Ancaq heçne menden aslı olan bir şey deyil. Belke gün gelecek seninle vaxtında ayrıldığım üçün sevinecem, belke de eksine ne vaxtsa peşman olacam. Ancaq her zaman, her an qelbimin derinliyindesen ve ömrümün sonuna qeder de seni orada her kesden gizlin saxlayacam...
