kederlendiyinde gözyaşlarını yağış olub sile bilmek üçün


Eger sema bir parça kağız, deniz bir şüşe mürekkeb olsaydı yene de sene olan duyğularımı yazmağa çatmazdı. Seni o qeder çox sevirem ki...


Bilirsen her gökkuşağının bitdiyi yerde bir xezine saxlanarmış. Gökuşağını izledim bu yaxınlarda sende bitdi... En qiymetli xezinemsen menim, canımsan.
Yeddi ayrı iqlimden yeddi çesit arı getirseler yeddi çesit arı yeddi ayrı çiçeyi gezse yeddi ayrı çiçekden bal etse senin qeder şirin ola bilmez...


Men seni dünen sevmedim çünki dünen geride qaldı, men seni bu gün de sevmeyeceye(i)m çünki bu gün de bitecek; men seni sabah seveceye(i)m çünki sabahlar heç bitmeyecek!


Ağızımdan çıxacaq söz olsansa danışmam, gözümden axacaq yaş olsansa ağlamam, üreyime hebs etdim seni heç bir yere buraxmam!


Güneşin doğulduğu da bir gerçek batdığı da... Üreyimin atdığı da bir gerçek, günün bitdiyi de... Ne çıxar bütün gerçekleri saysaq tek-tek. Seni sevirem, işde o en böyük
gerçek...


Sen menim heyatımda olduğun müddetce, ne sen kimseye reqib ne de kimse sene reqibdir? Çünki sen menim üçün daim teksen!


Dünende, bu günde, sabahda? Üreyin qeder yanındayam. Özünü tek hiss etdiyinde elini üreyine qoy; men hamı/hemişe ordayım!


Sene ulduzlar qeder yaxın olmaq isteyerdim, her baxdığında meni göre bilmeyin üçün, sene buludlar qeder yaxın olmaq isteyerdim, kederlendiyinde gözyaşlarını yağış olub sile bilmek üçün, sene sen qeder yaxın olmaq isteyerdim ki meni, seni sevdiyim qeder seve bilmeyin üçün?


Güneşi sevirem deyirsen güneş bucağın terefinden kölgeye qaçırsan. Yağışı sevirem deyirsen yağış yağınca çetiri açırsan. Qorxuram sevgilim çünki meni de sevdiyini söyleyirsen!


Mene ele bir mektub yaz ki sevgilim açar açmaz duy/eşidim qoxunu. Sevda essin başaq saçlarında, sesin üzümü külekle tapsın... Mene ele bir mektub yaz ki sevgilim, gelsin meni en tünd zulamda tapsın ve ele bir mektub yaz ki sevgilim varsan/getsin ölümüm olsun.


Kömek

<< 1 [2] 3 >>