Bu hadise bir neçe il önce Bakının bir kendinde bir qızın başına gelmişdir. Bir gün qız universitetden çıxıb avtobus dayanacağında avtobusunu gözleyirmiş. Berk yağış yağırmış. Qızın qarşısında bir maşın dayanıb. Çox seliqeli geyimde gözel bir oğlan maşından düşüb qıza yaxınlaşıb: "Xanım qız, berk yağış yağır. Gelin, oturun maşına, sizi evinize qeder aparım. Men de telebe olmuşam, yağışın altında o qeder avtobus gözlemişem ki..." deyib.
Qız bir az düşündükden sonra oğlanın semimi sözlerine inanıb maşına oturur. Yolda ordan-burdan söhbet edirler.
Bir-birilerinden xoşları gelir. Hetta telefon nömrelerini bele bir-birine verirler. Qızı eve düşürden oğlan sağollaşıb gedir. Qızın oğlandan o qeder xoşu gelibmiş ki, her deqiqe onun zengini gözlemeye başlayır. Her zengde ümidle telefon nömresine baxır. Lakin her defe de meyus olur. Bir gün qız dözmeyerek özü onun nömresini yığır. "Belke nömremi itirmişdir", deye zeng edir. Telefona bir qadın cavab verir. Ağlaya-ağlaya onun anası olduğunu söyleyerek oğlunun bir hefte qabaq qezada helak olduğunu deyir. Qız dehşete gelir. Ağlayır-sızlayır... Ünvanlarını öyrenib seheri gün yasda iştirak etmek üçün ora yollanır. Yasda üreyini ağlamaqla boşaltdıqdan sonra anasından oğlu haqqında soruşmağa başlayır. Anası her defe oğlanın heyatı, onun verdişleri, sevdiyi yemekler barede danışdıqca qızın gözlerinden yaş axır. Anasının dediyine göre oğlu bir hefte önce axşamüstü qezaya düşüb. Qız dehşete gelir. Hemin gün!!! Oğlanla görüşdükleri gün!!! Demek ki, oğlan eve qayıdarken ölüb. Qız özünü günahlandırır. Kaş ki, o gün oğlanı eve qeder getizdirmezdi. Nehayet evlerine dönmek isteyende oğlanın anasından bir yadigar isteyir. Anası da qıza oğlanın hemin qezada helak olduğu zaman geydiyi köyneyi yadigar verir. Hetta köyneyin üstünde qan lekeleri de qalmişdi. Qız köyneyi götürüb eve qayidir. Onu yuyub balışının altına qoyub oğlan barede fikirleşerek yatir. Seher duranda o qeder ağlamışdı ki, başı ağrayırdı. Köynek yadina düşür. Balışını

[1] 2 >>