Evvelce sevdim...
Sevdiyimi �yrendim, seve bileceyeimi ferq etdim. Sevdikce �z�m� kainatla topladığımı (+) g�rd�m.
Bağışlamağı �yrendim...
Bağışlamağın dostlarımı 10la vurmaq olduğunu ferq etdim.
Peşman oldum...
Peşman olduğumu etiraf etdim; peşman olduqca sehvlerimi ki�ik, aydın ve bağışlana bilecek hisselere
b�le bildiyimi g�rd�m.
Xatırlamağı �yrendim...
Xatırladıqca sevgilerimin kvadrat k�k�n� tapıb onlardan h�z�n �ıxardığımı ferq etdim.
Deyer vermeyi �yrendim...
Deyer verdikce sevgilerin k�p�n� tapıb onları xoşbextlikle vura bileceyeimi g�rd�m.
Kompliment demeyi �yrendim...
Kompliment dedikce insanlarla aramdakı en qısa mesafenin, bir tebess�m�n tesvir etdiyi bir xett
olduğunu g�rd�m.
�zr istemeyi �yrendim...
�zr istedikce nifretin ve hirsin sonsuza b�l�nd�y�n�, belece incikliklerin limit sıfıra gederken yox
olduğunu ferq etdim.
Kederlendim...
Kederlenmeyi sevdim, kederin �reyime toxunmasına icaze verdim.
Belece b�t�n xoşbextliklerin ve z�vqlerin sonunda ayrılıq xettini ke�eceyini g�rd�m.
Ve bir g�n �leceyem...
Qetilikle �leceyem ve �ld�y�m g�n anlayacağam ki; yaşadığım heyat mexreci sonsuzluq olan sade bir
kesrden ibaretmiş..!
