mö'cüze baş verir, ele bir mö'cüze ki, dünyanın öz-özlü¬yünde zekalı olduğuna, son derece müdrik qerarlar vere bildiyine inanmaya bilmirsen: Ferd öz içerisinde daşıdığı ziddiyyetlerin qeyri-müeyyenliyi ucbatından özünün varlığı ile yoxluğu arasındakı ölüm serhedini de'¬f¬e¬dilmez görerek özünüsaxlama xatirine ferdi varlığın doğuluş serhedini aşır, özünün sonsuz keçmişine qayıdır. Eros indiden, pro¬b¬lem¬lerden uzaqlaşmanın ve keçmişe qayıtmanın xüsusi bir formasıdır. Burada keçmiş, eger Hegel terminologiyasının dili ile deyilse, subyektin inkarıdır, inkişaf ederek öz inkarlığını inkar ede bilen antitezisdir. Inkar eden inkar olunanın genetik olaraq keçdiyi bütün merhelelerden gelib keçir. Artıq bioloqlar terefinden çoxdan müeyyenleşdirilmişdir ki, yaşı milliard illerle ölçülen bütün tebii tekamül prosesini döl ana betninde müqayise olunmaz derecede qısa zaman kesi¬yinde yaşayır. Bu me'nada doğuluş, evvela, inkar olunanın mensub olduğu subyekt müeyyenliyine qayıtmasından ibaret olub inkar ile inkarın inkarı arasındakı serheddir. Burada sonsuz keçmişe qayıtma inkar, son¬suz keçmişden qayıtma ise inkarın inkarıdır.
Subyekt öz ferdi ziddiyyetlerini hell etmek qabiliyyetine malik olmadığından onları özünden ayırır ve bununla da özü¬nü yeniden yarat¬mağa doğru üz tutur. Ferdi heyata ölümün qoyduğu mehdudiyyet nesli heyatın ebediliyi ile def edilir.

<< 1 ... 3 4 [5]