Elametdardır ki, şeir öz ünvanına çatır ve Harun er-Reşid özü başlayır şeirin tefsirini vermeye. Harun deyir, bu şeirde bele anladılır ki, işler zirvesine çatanda, onların nöqsanı yaxınlaşar. Bir zaman ki, deyirler işler tamam oldu, bu, o menadadır ki, yeni o kesin, o şeyin sona yaxınlaşmasının intizarında olun. Harun deyir ki, bu şeirde kinaye var. Bunun birbaşa menası budur ki, bir kese deyilende ki, işin tamama çatdı, işin sona çatdı, işin kamala çatdı, işin zirveye çatdı - yeni bilin ki, hemin o kesin sonu yaxınlaşır. Yeni bu kinayedir ki, senin işin zirveye çatdı. O demekdir ki, axırın yaxınlaşır, sen bu gün-sabahlıqsan.

Haqsever xanım Harun er-Reşide bu sözü ile, bu seiriyle demek isteyirmiş ki, sen daha neyin var idi, göstermisen. Bu, o demekdir ki, yeni daha senin son nöqten yaxınlaşır. Daha bundan sonra bir şey qalmayıb ki, orada da kamal nöqtelerini gösteresen, zirveye çatasan. Senin zirven bura qeder imiş.

Beli, Peyğember (s) yolunun yolçuları, dostları qeddar Ehli-beytin (e) düşmenlerine qarşı bele yollarla etiraz edibler. Mübarek İmam (e) mektebinin, haqq mektebinin, teqva mektebinin fesahet ve belağeti ile etirazlarını belli edibler. Bu etiraz lap hedefine çatır. Harun lenetlik qovrulur bu xeberdarlıqdan. Harun deyir xanım Qurani-Kerimin “Enam” suresinin 44-cü ayesine işare edir. Harada ki, buyurulur: “Belelikle, ele ki, yadlarına salınmış şeyi unutdular, (imtahanın sona çatdırılması ve nezerde tutulan şeylerin tedricen heyata keçirilmesi meqsedi ile dünya nemetlerinden) her şeyin qapılarını onların üzüne açdıq. Onlara verilen şeye xoşhal olaraq ürek bağladıqları zaman, (günahlarının cezası olaraq) onları qefleten yaxaladıq. Belelikle, birdefelik aciz ve naümid oldular”.

Bu mübarek ayeden exz olunur ki, zalımlar Allah nemetlerinden, zahiri nemetlerden şadlanıb sevinerler, amma qafil olarlar. Bunun neceliyini, kimin verdiyini unudarlar ve qeflete gederler. İşare olunur ki, birden onları ölüm gelib haqlayar, ölüm geler qapılarını döyer ve o

[1] 2 >>