Sen...
Heyatımdakı meNi yaşadan Sen... Sen... Sen...
Sen olmayanda hemişe ne ise yarım qalır sanki.
Qolum qırıq...Yaralı bir serçe kimi inildeyirem sensizlikden.
Qelbim qırıq bir cam kimi param-parça.Bedene batan şüşe kimi qan ağlıyıram sensizlikden.
Beynim durub sanki.Bitmesi çetin olan sınaqlarla üz-üzeyem.
Sensiz heç bir çetinlikler hell olmur.Sensiz ne haldayam bir görsen?!
Belke de "evveller men yox idim.Sen yaşamırdın mı?! " deye soruşacaqsan.
Ama men evvel de yarım idim.Sen geldin qaranlıq dünyama.Tam oldum.
Her günüm , her anım deyişdi.Bir almanın iki yarısı deyiller.Bax biz ele idik.
Ama indi sen yoxsan.Men yene yarımam.Sensizlikden boğuluram.Sanki indi heç bir elac sensizliyin ezabını , iztirabını azaltmır.Heç kes seni evez etmir.Sen menim canım idin.Her canın yandığında men de üzüler , ne çekdiyini demeden bele ne hiss etdiyini anlayardım.Lakin ne edek ki sen meni sevmedin.Hemişe aramızda bir serhed olurdu.Seninle yolda gederken diger sevgililere baxıb hesret aparırdım.
Ama sen utanardın elimi tutmağa.Üzün qızarar , meNi boynu bükük görende pis olardın.
Ama men seni her halınla sevdim.Çünki seni sen olduğun üçün sevirdim.
İndi ise boğuluram sensizlikden...Sükutundan...
Darıxıram o şirin gülüşlerimiz üçün...
Darıxıram o bütün seninle keçirdiyim günlerimiz üçün...
Darıxıram içinde Sen olan her an , her deqiqelerimiz üçün...
