Benövşe özünü derk eden
günden anasından daim şefqet
görür ve anasının dediyi sözlerle
özünün her kesden gözel
olduğuna inanmişdi.Anasının
dediyine göre, nur üzlü, badam
gözlü idi.
Mekteb açılanda ise veziyyet
deyişdi. Dostları onun gözel
olmadığını, hetta cirkin olduğunu
deyerdiler. Benövşe evvel onlara
inanmirdi. Çünki her kes bir-birini
qısqanırdı. Ancaq iller keçdikce
özünün heqiqeten çirkin
olduğuna, gözlerinin badam yox,
eyri olduğunu derk etdi. "Demeli
anam meni aldadib? Ne
terefinden illerdi mene yalan
deyib?"- düsündü Benövşe. Ana
sevgisi artiq nifrete dönmeye
başlamişdi. Anasını gören gözü
yox idi.
Artiq evlenme yaşına gelmişdi.
Amma üzüne baxan bele yox idi.
Neçe defe emeliyyat keçirmesine
baxmayaraq gözleri düzelmirdi..
Hekimlerin gizli danışıqlarını
eşiden Benövşe kor olacağini
eşitdikde az qala deli olsun.
Anasınin kiçik yaşlarda ona
söylediyi yalanlara döze bilmeyib
evi terk etmek qerarına geldi.
Ancaq Anası Onu Qabaqlayaraq
Uzaq Bir Yerde İş Tapdığını
Deyerek Getdi.. Qazandığı Pulları
Qohumuna Gönderib Qızına
Baxmağı Xahiş etdi..
Bir Neçe ay sonra Benövşenin
Gözleri Kor Oldu. Artıq Qaranlıq
Dünyası İle Baş Başa İdi.. Anasını
Heç Düşünmürdü.Öldüyünü
Eşidsem Vecime Olmaz deyirdi.
Bir gün hekimler uyğun bir cüt
göz tapildiğini deyib, qizi
emeliyyat otağina köcürdüler.
Ancaq Benövşe gözünü açdiqda
yene eyni çirkin sifeti görmekden
qorxurdu. Yene de Kor Olmaq
Çetin İdi. Benövşe emeliyyatdan
sonra güzgüye baxdiqda
sevincinden nece qışqırdısa...
Qarşısında Bir Dünya Gözeli
Dayanmışdı.Üzündeki Çirkinlik
Yox Olmuşdu, Eyri Olan Burnu
Düzelmişdi, Şelpe Qulaqları
Normallaşmışdı,Samana Oxşayan
Saçları Dalğa Dalğa Olmuşdu.
Benövşe yanındakı yaşlı hekimi
Qucaqlayıb "Sanki yeniden
dünyaya geldim. Üzümde hec bir
çirkinlik qalmayib. Plastik
emeliyyati siz etmisiniz?"-deye
soruşdu.
Yaslı hekim - "Bele bir emeliyyat
keçirilmedi, qizim"-deye
gülümsedi. Ananın bağisladiği
gözleri köcürtdük Sene. Sen
Özünü

[1] 2 >>