Ölümün heqiqeti-ruhun bedenle elaqesininin qırılmasıdır.Ruhun bedenle elaqesini çox şeye oxşatmışlar.Bezileri bu elaqeni gemi ve geminin sükançının elaqesi ile müqayise etmişler ki,ölüm gemini gemiçinin ixtiyarından çıxarır.Deyirik,"menim jayağım","menim elim","menim gözlerim".Amma esl "men"ayaq deyil,el deyil,göz deyil,qulaq deyil.(Yeni,insanın ayağını,elini itirmekle"men"i itmez.)"Getdim"deyende,düzdür ki,sen gedirsen,amma ayağınla gedirsen."Sen"ayaqdan qeyri bir şeysen.Gördüm,eşitdim,dedim,her biri vahid şexse qayıdır.Bu şexs şerif ruhdur ki,hemin üzvlerle zühur edir.Gören,eşiden ruhdur.Amma göresen qulaq ve gözde eşidib görürmü?Demeli gören ruhdur.Göz,qulaq ise yalnız ruhun görüb,eşitmesi üçün çatlardır.Demeli,göz yalnız ruhun görme aletidir,ruh ise görendir.Ruh cismin,bedenin zülmetini işıqlandıran çıraq kimidir ve göz,qulaq ve diger hiss üzvlerinin mecrasından işıqlıq verir.Ölüm,yeni bu çırağın yerini deyişmek.Meselen,ferz edin bir neçe deşiyi olan daxmaya çıraq daxil edirik.Göreciyik ki,hemin deliklerden işıq verir.Ele ki,çıragı daxmadan çıxartdıq,zülmete bürünür.Ölüm,yeni bedenden hemin çırağın(ruhun)çıxarılması.
