Mescidin qonağı var idi. Amma bu qonağı mescid heç gözlemirdi. Qara uzun libasına bürünmüş qaranlıqdan seçilmeyen bu simada qan rengli iki göz parlayırdı. Bu şeytan idi. Qara uzun paltarı yer ile sürünür, sanki bütün zülmeti özü ile dartıb aparırdı. Yavaşca mescidin qapısını açdı. Qapı tük ürpedici bir ses çıxardı...Şeytan mescidin çirkli xalçasına, reflerdeki toz basmış Qur’anlara baxdı. Bu menzere onu dehşete getirdi. Sonuncu defe mescide girende yüzlerle minlerle müselman ona o qeder lenet yağdırmışdı ki, çıxış yolu tapmayıb özünü minareden atmış ve üç gün özüne gele bilmemişdi.Bir az ireliledi, üzünü Qibleye tutdu ve diz çökdü. O özü de bilmirdi ne edirdi. Amma elacı yox idi. Ellerini açdı ve duasına başladı.. \"Bismillehirrahmenirrahim... Ey uca ve qüdretli ALLAH Sene dua etmediyim 100000 il oldu. Özün bilirsen senin rzan üçün nece darıxmışam. Keçmiş vaxtlar yadıma düşür. Sene etdiyim ibadetler yadıma düşür. Men sene her kesden yaxın olmuşdum. Men xoşbext idim. Sonra sen insanı yaratdın. Ve men günaha batdım. Böyük gühana. Meni oradan qovdun. Mene cehennemi qismet etdin. Yox. men tövbe etmeye gelmemişem. Sözümüz sözdür. Qiyamet gününe kimi insanları senin yolundan çıxaracağıma söz vermişdim. Sen de mene vaxt verdiyini söz vermişdin. Amma indi her şey başqa cürdür. Eveller men insanları senin yolundan çıxara bilirdim. İndi ise heç kesi yoldan çıxara bilmirem. Heç kesi pis yola sala bilmirem. Çünki insanlar özleri pis yola gedir. Mene heç ehtiyacları yoxdur. Meni de üzen, kederlendiren ele budur. Özümü çox lazımsız hiss edirem. Heç bir işe yaramayan bir mexluq oldum. Heyatımın menası insanları pis yola çekmek idi. İndi ise heyatımın menası itib. Yalvarıram Uca ALLAH menim bu duamı qebul et. Yalvarıram dünyaya yaxşı insanlar getir. Men de onları yoldan çıxarmağa çalışım. Boş durmayım. Yalvarıram dünyaya yaxşı insan getir...\" Qara libaslı bu yad duasını bitirib , göz yaşlarını, yavaş-yavaş addımlayıb mescidden çıxdı...
