Qiyamet qopmuşdu... Qeyri-adi izdiham var idi. Her yer insanlarla dolu idi. Soyuq ter basmışdı. Dünyada iken, Qiyamet, sorgu-sual, terezi haqqında çox şey eşitmişdi. Ancaq Mehşer meydanındakı ürperti, qorxu ve gözlemeyin bu qeder dehşet vereceyini heç vaxt düşünmemişdi. Növbe ona gelib çatmışdı. Teşviş içinde saga-sola baxır, dodaqları titreye-titreye: Menimi çağırdınız?-deyir. İzdiham birden aralanır ve qarşısında bir yol açılır. İzdihamın arasından çaşqın baxışlarla keçir… Meydanın merkezine gelir. önüne eyilir. Bütün heyatı gözlerinin qabağından gelib keçir...Öz-özüne:-Şükürler olsun, gözlerimi açdığım evde her zaman dinine en gözel şekilde emel etmeye çalışan insanları gördüm. Atam ibadetlerine heddinden artıq hessas yanaşır, dostlarıyla dini söhbetler teşkil edir, malını İslam yolunda xercleyirdi. Anam da onun kimi. Men de her zaman onlar kimi oldum. İnsanlığa xidmet etmeye çalışdım, onlara ALLAHdan danışdım, Namazımı qıldım, Orucumu tutdum…Bunları düşünerken yanaqlarından göz yaşları süzülürdü. Allah üçün ne etsem yene azdır, bu menim Cenneti qazanmağıma kifayet etmez. Yegane ümidim ALLAHIN bağışlaması ve rehmetidir-deye düşünürdü. Onun üçün ne etsem yene azdır, bu menim Cenneti qazanmağıma kifayet etmez. Yegane ümidim ALLAHIN bağışlaması ve rehmetidir-deye düşünürdü. Neticenin ne olacağını gözleyirdi. Nehayet oradan onu çıxardaraq evvel olduğu yere getirirler. Hökm verilecekdi. Önce adı oxundu. Artıq ayaqlarının üstünde dayana bilmirdi. Gözlerini yumub heyecan içinde hökmü gözleyirdi. Birden Mehşerdeki izdihamdan bir uğultu qopdu. Qulaqları sehvmi eşidirdi nedir? Onun adı Cehennemlikler siyahısında oxunmuşdu. Dizleri üste çökdü, yıxıldı. Ola bilmez!-qışqırdı...Qalxıb sağa-sola qaçmağa başlayır. Hıçqıraraq:-Men nece Cehennemlik ola bilerem? Heyatım boyunca ALLAH yolunda qulluq eden insanlarla bir yerde olmuşam. Mehşer xidmetçileri qollarından tutub izdihamı yararaq onu alovları göylere yükselen Cehenneme teref aparmağa başladılar…O ise çırpınırdı… Bir

[1] 2 >>