Allaha könülden bağlanan ve Allahı çox seven bir insan Onun yaratdığı bütün gözelliklere qarşı üreyinde bir sevgi hiss edir, çiçek, kepenek, quş, pişik ve ya gözel bir menzere bele adama daxilen böyük bir heyecan verir. Eyni zamanda, gözel xasiyyetli, gözel üzlü insan da ürekde semimi bir heyranlıq meydana getirir. Çünki insanın bütün bu gördükleri Allahın tecellileridir. Allaha duyulan coşğulu sevgi, Onun sonsuz gözelliyinin, senetinin, ağlının ve gücünün tecelli etdiyi her şeye qarşı insan ruhunda tebii bir sevgi ve mehebbet meydana getirir. Bu sebeble Allaha könülden bağlanan insanlar heqiqi sevgini yaşaya bilen yegane insanlardır.
Quran exlaqı ise heqiqi sevginin bünövresini teşkil edir. Bir insanı exlaqı ile, şexsiyyeti ile ve sahib olduğu bütün xüsusiyyetleri ile derinden sevmek ancaq hemin adamın Qurana tabe olması ile mümkündür.
Çünki Qurana tabe olan insan Allahın beyendiyi exlaqı yaşamaqla sevilecek gözel xüsusiyyet qazanır. Allahın "...Ebedi qalan yaxşı işler ise Rebbinin yanında savab etibarile daha xeyirli, netice etibarile daha yaxşıdır! (Meryem Suresi, 76) hökmünü bilerek bütün bu gözel exlaq xüsusiyyetlerinde bir ömür boyunca sebr ve ötkemlik gösterir: vefa, sedaqet, hörmet, sevgi, tevazökarlıq, fedakarlıq, dürüstlük, xoş münasibet, bağışlama, merhemet, helimlik, cesaret, ötkemlik kimi xüsusiyyetler ancaq Allah qorxusunun ve Quran exlaqının yaşanması ile mümkündür. Bu, möminin sevgide de bir ömür boyunca sebr ve dayanıqlılıq göstermesini temin edir. Möminin sevgisinin temeli imana, Allah qorxusu, Allah rizası ve Quran exlaqına esaslandığı üçün çox güclü ve derindir. İman edenlerle yaşadığı dostluğun axiretde sonsuza qeder davam edeceyini bilmesi de sevgini güclü ve daimi eden başqa sebebdir.
Qurana tabe olan bir insanın yaşadığı bu üstün exlaq onu hem Allah Qatında, hem de möminlerin gözünde çox qiymetli bir varlıq edir. Qurana tabe olan teqva sahibi mömin her şeyden evvel Allahın sevgisini ve razılığını qazanacağına ümid edir. Allah sevdiyi

[1] 2 >>