Yetkin,özünü derk eden her bir şexs üçün gün kimi aydın,işıq tek parlaq bir heqiqet var.Geldiyimiz yer belli,gedeceyimiz yer belli!Ele ise niye bu teriqetlere meyl edirik?Niye yolumuzdan uzaqlaşırıq?Niye yaradana qarşı çıxırıq?Meyer yaradanını inkar eden özünü tesdiq ede bilermi?Getdiyimiz yol,ele rahat,ele aydın,ele düzdür ki,çünki onun Quranı-Kerim kimi beledcisi,Mehemmed(s.e.s)kimi yol göstereni var.İnanmaq çetindir ki,en axırıncı Peygember,müqeddes Kitab mehz bize,yeni müselmanlara lütf edildiyi halda,niye bu getdiyimiz yolu,nahamar,narahatlıq ve qaranlıq etmek gerek?Halbuki,Elhemdurillah Muselmanam demekle fexrlerin en möhteşemini dadmaq olar.İndi ele bir zamana gelmişik ki,savabların en böyüyünü qazanmaq öz elimizdedir,bunu daha etraflı hedisle izah etmek isteyirem:
Günlerin birinde sehabelerden birisi Peygemberimize(s.e.s) yaxınlaşaraq soruşur: “Ey Allahın elcisi,senden soruşmaq isteyirem ki,biz de,bizden sonra gelenler de namaz qılıb,oruc tutub,Tanrıya ibadet edecekler.Bes bizim savablarımızda ferq olacaqmı?”.
Peygember (s.e.s) ise cavabında: “Bizden sonrakıların savabı daha çox olacaq,cünki onlara hemin dövrde sizlere menim kimi yol gösteren olmayacaq,onlar yalnız eşitdikleri ve oxuduqlarına esasen Allahı sevib,ibadet edecekler,ona göre de bu emelin savabı daha çox olacaq!”.Ne demek istediyimi yeqin ki,aydın ifade ede bilsim bu hedisle.Tanrı bizleri onun yolundan yayındırmasın,ve yerimiz onun dergahına yaxın olsun.Amin!İnşallah!
