Kor bir genc vardı. O göre bilmediyi üçün heç bir şeyi, heç bir kimseni sevmir, her kese ve her şeye nifret edirdi, amma sevdiyi qız xaric. Gencin heyatda sevdiyi tek varlıq o qız idi. Bir gün genc sevdiyi qıza eger dünyanı göre bilseydi, onunla evlenmeyi qebul ede bileceyini söyledi... Qız sevdiyi gence bu etirafın özünü çox xoşbext etdiyini dedi.
Günlerin bir günü taleyi gencin üzüne güldü ve biri ona bir cüt göz bağışladı. Emeliyyatdan sonra genc her şeyi görmeye başladı; ağacları, çiçekleri.. bir sözle, artıq dünyanı görürdü. Hetta sevdiyi qızı bele...
Gözlerinin açılmasına sevdiyi qız her kesden çox sevinirdi, xoşbext idi ki, onun heyatının menası hesab etdiyi artıq dünyanın işığına hesret deyil. Gencin xoşbextliyi onun xoşbextliyi idi.
Qız sevdiyi gencden soruşdu:
- Artıq her şeyi görürsen, söylediyin kimi menimle evleneceksenmi?
Genc şokda idi, qızı gördüyünde donub qalmışdı. Çünki qız kor idi!
- Çox üzr isteyirem... Seninle evlene bilmerem, çünki sen korsan! - dedi.
Qız çox kederlendi ve ağlayaraq oradan uzaqlaşmağa başladı. Bir az getdikden sonra dayandı ve gence bunu söyledi:
- Sadece gözlerime yaxşı bax...
