Bir gün sevgilisi ile söhbet eden qadın ondan bele bir sual soruşur:
Qadın: Meni niye çox isteyirsen?... Meni niye sevirsen?...
Kişi: Men sene sebeb deye bilmeyecem.. ama men heqiqeten de seni... sevirem
Qadın: Sen heç sebebini de bilmirsen, bes nece deye bilirsen ki meni çox isteyirsen, meni çox sevirsen?
Kişi: Men doğrudan da seni niye sevdiyimi söyleye bilmirem, ancaq bunu sene sübut ede bilerem...
Qadın: Sübut?! Yox buna ehtiyac yoxdu. Men senden sadece sebebini soruşuram.
Menim dostumun sevgilisi ona neye göre sevdiyinin sebeblerini deye bilir, ancaq sen... yox.
Kişi: Yaxşı,yaxşı, Men seni sevirem. Ona göre ki sen gözelsen. Ona göre ki sen şirinsen.
Sen qayğıkeşsen. Çünki sen sevimlisen. Ağıllısan. Senin tebessümün.... Hereketlerin...
Bu cavablardan sonra qadın özünü rahat hiss etdi.
Bedbextlikden bir neçe gün sonra qadın qeza keçirir ve koma veziyyetine düşür.
Ve bundan sonra kişi onun yanına üzerine aşağıdakılar yazılmış bir vereq qoyur:
"Ezizim seni şirin sesine göre sevdiyimi demişdim, indi senin şirin sesin varmı? Yox! Buna göre de men seni seve bilmerem. Qayğıkeşliyine göre seni sevirem. İndi sen bunu göstere bilirsen? Xeyr! Buna göre de men seni seve bilmerem.Tebessümün ve hereketlerin sebebinden seni sevirem. İndi sen tebessüm ede bilirsen? İndi sen hereket ede bilirsen? Xeyr. Buna göre de men seni seve bilmerem.Eger seni sevmeyim üçün bir sebebe ehtiyac vardırsa. Onda menim seni indi sevmeyim üçün heç bir sebeb yoxdur. Sevginin sebebe ehtiyacı var? Xeyr!!!
Buna göre de men seni hele de sevirem. Heqiqi sevgi heç bir zaman ölmür çünki sevgi ne zamansa yox olan ehtiras deyil.
Sevgi bir ömür boyu bağlayır... amma ehtiras sadece..."
Tecrübeli sevgi deyir: Men seni sevirem ona göre ki, menim sene ehtiyacım var.
Tecrübesiz sevgi ise: Menim sene ehtiyacım var, çünki men seni sevirem.
Tale kimlerin bizim heyatımıza daxil olacağına qerar verir. Ancaq kimlerin bizim heyatımızda qalacağını üreyimiz müeyyen edir.
