Bir gün bir oğlan çox sevdiyi sevgilisinden ayrılır.Bir müddet sonra sevgilisinin öldüyünü eşidir.Onsuzda ayrıldığı zamandan beri onsuz keçirdiyi her saniye ona ölüm kimi gelirdi.Bu xeber onu çox sarsıdır.Döze bilmir ve derman içerek intihar edir.Atası gelib oğlunu bu veziyyetde görende qonşulara xeber
verir ve onların kömekliyi ile oğlanı xestexanaya aparırlar.Ata elinde oğlunun içdiyi derman qabları ile onların arxasıyca qaçırdı.Xestexanaya çatanda hekim ne olduğunu soruşur.Ata cavabında:"Oğlum bu dermanları içib intihar edib.Xilas edin oğlumu,kömek edin ona"-deye yalvarır.
Hekim:"Ne vaxt içib bu dermanları?"
Ata: "Deqiq bilmirem yeqin 2 saat olar"-deyir.
Hekim:"Artıq gecdi 1 saat sonra oğlunuz ölecek".
Qonşuların kömeyi ile ayaqda qalan oğlan artıq döze bilmir ve yere yıxılır.Bir anlıq öleceyini bilmek,ölümüne 1 saat qaldığını bilmek,ölüme bu qeder yaxın olmaq onu qorxudur.Oğlan hekime"xilas edin meni,men ölmek istemirem"deyir.Ata oğlunu bu veziyyetde,gözlerinin qarşısında öleceyini bildikde dünya başına fırlanır.Hekime oğlunun xilası üçün yalvaran baxışlarla baxır.Her kes hekimden ümid dolu sözler gözleyirdi.Lakin hekim onların yanından uzaqlaşır.
Bu hadisenin şahidi olan bir jurnalist hekime yaxınlaşır ve soruşur:"Hekim niye xesteni xilas etmirsiniz?Heç olmasa medesini yumaq olardı axı".
Hekim:"Sizde inandınız oğlanın öleceyine?"
Jurnalist:"Bes onda nece?"
Hekim gülümseyerek oğlanın intihar etmek üçün içdiyi dermanların qabını jurnaliste göstererek deyir:"Bunlar sadece vitaminlerdir ona heçne olmayacaq.Men sadece bele etdimki o ölümün ne olduğunu anlasın.Heyatın,yaşamağın nece gözel olduğunu başa düşsün.Bu sadece ona verilecek bir ders idi.Birde bu sehvi etmemesi üçün verilen ders"...
Dogrudan da heyat yaşamağa deyer.Heç kes üçün olmasa bele özün üçün yaşamalı ve ne olursa olsun heyatla mübarize aparmağı bacarmalısan.
