Bir yay axşamı idi. Qoca qadın namaz üçün mescide geden erinin arxasından qapını bağlayb oturdu. Azan oxunan vaxt destemaz alıb namazına başladı. Namazdan sonra uzun uzun dua edib ayağa qalxdı. Sonra yemek bişirmek üçün metbexe getdi ve düyü götürüb temizlemek üçün eyleşdi. Düyünü temizleye-temizleye "bir gelinim olsaydı, ev uşaqlarla dolu olsaydı, evde şenlik olardı" deye fikirleşdi. Ocağı yandırmaq üçün metbexe getdi. Ocağı yandırdı ve qazanı qoymaq isteyende birden bir eqreb gördü. Celd maşanı eline alıb eqrebi ocağa atdı. Eqreb ocaqda qıvrıla-qıvrıla yanmağa başladı.
Axşam eri gelende ikisi de yemek yemeye başladılar. Sonra axşam namazı qıldılar sonra da yatmağa getdiler. Qoca qadın yatarken qorxulu bir yuxu gördü. Yuxusunda meydan boyda geniş bir yer idi. Böyük bir tonqal qalamışdılar. Çoxlu insan vardı etrafda. Sanki neyise gözleyirdiler. Yaşlı qadının elleri bağlanmış halda, ağ bir paltarda tonqalın yanına getirilmişdi. Yanında iki adam vardı. Qara geyinmiş bir adam göy gurultusu kimi sesiyle bağırdı: "Bir insanı yandırmağın cezasının ne olduğunu bilirsenmi?"
Qadın cavab verdi: "Vallahi de, billahi de men heç kimi öldürmemişem. ". Qara geyimli insan ise qadının bir insanı yandırdığını, ora toplaşanların ise qadını yandıracaqlarını dedi. Yaşlı qadın yalvararaq diz çökdü. Bu arada tonqalın qarşısında kömürlenmiş bir kişi görsenir ve qadını göstererek " odur, meni yandıran odur" deye cavab verir. Yaşlı qadın heç ne demeden ağlayır. İnsanlar onu tonqala atırlar. Bu zaman heyat yoldaşı "Naciye, Naciye,oyan!" deye qışqırır. Qadın oyanır ve elini yerinden çıxmaqda olan üreyinin üstüne qoyur. Bunun yuxu olduğu üçün Allaha dua edir. Yuxusunu yoldaşına danışır ve nece böyük bir günah işletdiyini başa düşür. Tereddüd bele etmeden eqrebi oda atmışdı. Ceza vermeyin yalnız Allaha mexsus olduğunu unutmuşdu. Yaşlı qadın sehvini başa düşüb Allaha onu bağışlaması üçün çoxlu dua etdi...
