(Tefsiri-nümuneye istinaden)

“Bedevi erebler dediler: “İman getirdik”. De: “İman getirmeyibsiniz, feqet: “İslamı qebul etdik”, - deyin! İman hele sizin qelblenize daxil olmamaışdır. Eger Allaha ve Onun Peyğemberine itaet etseniz, Allah sizin emellerinizden bir şey eksiltmez. Heqiqeten, Allah çox bağışlayan ve mehribandır”. (“Hücerat” suresi, 14).

Yuxarıdakı ayede deyildiyi kimi, İslam ile imanın ferqi ondadır ki, İslam - dinin zahiri ve qanuni terefidir, her kes şehadetleri diline getirse, müselmanların sırasına daxil olar. O, İslami hökmleri yerine yetirmelidir.

Ancaq iman - batini ve heqiqi bir terefdir ki, onun yeri insanın qelbidir, ne dilidir, ne de zahiri.

İslamın müxtelif stilmulları ola biler. Hetta şexsi menafe ve maddi stimul da daşıya biler. Ancaq imanın stimulu mütleq menevidir. Elm ve bilikden behrelenir.

Hezret Peyğember (s) de bu haqda buyurmuşdur: “İslam aşkar bir işdir, ancaq imanın yeri qelbdedir”.

İmam Sadiqden (e) gelen başqa bir hedisde deyilir: “İslam ile insanın qanı hifz olunar, emanete riayet etmek lazım olar, onunla evlenmek halal olar, ancaq savab imandadır”.

Bu Hezretden gelen başqa bir hedisde ise deyilir: “İman İslamla şerikdir, ancaq İslam imanla şerik deyildir. (Başqa sözle desek, her mömin müselmandır, ancaq her müselman mömin deyildir). İman o şeydir ki, qelbde sakinleşer, ancaq İslam o şeydir ki, nikah, miras ve sair kimi meselelerin qanunlarını verer”.

Bu ferq o zaman olur ki, bu iki söz bir-birinin yanında qerar tutur. Ancaq bir-birinden ayrı halda seslendirilse, ola bilsin ki, İslamı o şeylere aid etsinler ki, imanı da o şeye aid edibler. Yeni her iki söz bezi yerlerde bir menada istifade edilir.

Bu ayeye esasen, eger sizin Allaha ve Peyğembere (s) imanınınz varsa, demeli bu Allah ve Resulunun (s) emrlerine itaet etmeyin nişanesidir. Sizin emelleriniz deyer elde eder. Allah sizin hetta kiçik yaxşılıqlarınızı bele qebul eder ve savab yazar. Hetta, bu imanın bereketi ile sizin günahlarınızı

[1] 2 >>