(İslami saytlara esasen)

El vermek - meişetimizin medeniyyetlerinden biri kimi insanlar arasında geniş yayılmışdır. Salam vermek kimidir. Biz el vermekle qarşı terefe öz elaqe ve semimiyyetimizi bildiririk. Eksine, kiminlese düşmençiliyimiz varsa, ona el vermekden çekinirik. Ona göre de bu İslamın müqeddes ve bereketli gösterişidir. Dostluq ve qardaşlıq münasibetlerini möhkemlendirmekde semerelidir. İmam Baqir (e) buyurur: “İki mömin bir-birine el vererlerse, Allahın eli onların ellerinin arasında olar. Allahın mehebbet eli en çox o insanlarladır ki, qarşı terefi çox isteyir”.

İmam Sadiq (e) buyurur: “İki mömin qardaş bir-birine yaxınlaşanda ve bir-birine el verende, Allah rehmet nezeri ile onlara baxar. Günahları ağacın yarpaqları kimi töküler, o zamana qeder ki, bir-birinden ayrılarlar”.

El vermeyin ve salamlaşmağın da yolu vardır. Onlardan biri davamlı ve tekrar olmasıdır. Sefer zamanı ve ya görüşen zaman bir neçe defe el vermek beyenilir. Ebu Ebide neql edir: “İmam Baqir (e) ile bir yerde idim. Evvel men ata mindim, sonra ise o Hezret. Atın üstünde möhkem oturduqdan sonra salam verib, hal-ehval edirdi. Sanki qabaqcadan bir-birimizi görmemişik. O zaman ki, atdan düşürdük, yene de salamlaşıb, el verir ve hal-ehval edirdi. Sonra buyururdu: “İki möminin el vermesi ile günahları ağacın yarpaqları kimi töküler ve İlahi lütfün nezeri onlarla olar. O zamana qeder ki, bir-birinden ayrılarlar”.

Başqa bir qayda ise eli sıxmaqdır. Bu da elaqe ve mehebbete göredir. Ancaq heddini aşmasın ki, ağrıya sebeb ola biler.

Cabir ibni Abdullah deyir: “Resulallah (s) ile görüşende ona salam verdim ve o, menim elimi sıxıb buyurdu: “Eli sıxmaq din qardaşını öpmek kimidir””.

İslami sünnetin başqa bir edeblerinden biri de odur ki, eli uzun müddet sıxmaq ve onu tez çekmemek. Burada savab o kese daha çox verilir ki, o, elini daha çox saxlamışdır. İslam Peyğemberi (s) de bu gözel adete riayet ederdi. Elini o qeder saxlayardı ki, qarşı terefin eli süstleşer ve o, elini

[1] 2 >>