Zarafat – insana xas xüsusiyyetlerden biridir. Lakin zarafat insanları sevindirmek vasitesi olmaqla yanaşı, hem de son derece mesuliyyetli bir işdir. Çünki, zarafat qarşıdakı insanı sevindire de biler, onun xetrine deye de biler. Ve bunu da nezere almaq yerine düşer ki, zarafatla da olsa bele, yalan danışmaq günahdır. Çünki qarşındakını zarafatla da olsa, yanıldırsan. Allahın Peyqemberi (s) buyurmuşdur: “Ey Eli! Zarafat etme ki, hörmet-ehtiramın aradan getmesin. Yalan da danışma ki, nuraniyyetin itmesin”.

Bu hedisde İslam Peyğemberi (s) zamanın en böyük iki meselesine toxunur. Çünki, toplum heqiqeten de ya heddinden artıq çox zarafat eder, ya da heç etmez. Ve diger mübarek hedisinde İslam Peyğemberi (s) buyurur: “Çox zarafat etmek abrı aparar”.

Beli, düşünülmemiş edilen zarafat, abrı aparır. Ve bunun ferqine zarafat etdikden sonra varırıq.

Diger bir hedisde İmam Eli (e) buyurmuşdur: “Zarafatın yerinde kin qalar”.

Başqa mübarek hedisinde Hezret Eli (e) buyurmuşdur: “Kim zarafat ederse, yüngül olar”. Bu hedisde de zarafatın iki menfi cehetine toxunuldu. Bunların biri – kin, yeni qarşındakının qelbinde kinin yaranmasına getirib çıxarda biler. İkinci mesele ise - zarafat etdikde insanın yüngül olmasına işaredir.

Başqa bir hedisinde Hezret Eli (e) buyurur: “Ne qeder çox zarafat var ki, mübahise ile qurtarar”. Bu hedisde de bize çatdırılır ki, zarafatı seçende ele seçmeliyik ki, söz-söhbete yol açmasın.

Lakin bu o demek deyil ki, heç zarafat etmemeliyik. Çünki, İslam Peyğemberi özü de yeri geldiyinde zarafat edib. İslam Peyğemberi (s) zarafatın terifelayiq olması haqqında bele buyurmuşdur: “Men zarafat edirem, ancaq haqdan başqa bir şey demirem”.

Bir gün bir qoca qarı Peyğemberin (s) yanına geldi. Peyğember ona bele buyurdu: “Qocalar cennete getmez”. Qoca qarı ağladı. Hezret (s) davamında buyurdu: “Hemin gün sen qoca olmayacaqsan. Allah Teala buyurub ki, “Biz onları yaradılması kimi yaratdıq ve onları genc edeceyik””. Bu hedisde İslam Peyğemberi (s)

[1] 2 >>