bilmirdi. Gözlerini yumub heyacan içinde hökmü gozleyirdi. Birden mehşerdeki izdihamdan bir uğultu qopdu. Qulaqları sehvmi eşidirdi, nedir? Onun adi “Cehennemlikler” siyahısında oxunmuşdu. Dizleri üste çökdü, yıxıldı. “Ola bilmez” –deye qışqırdı. Qalxıb sağa-sola qaçmağa başlayır. Hıçqıraraq: “Men nece cehennemlik ola bilerem? Heyatım boyunca Allah yolunda qulluq eden insanlarla bir yerde olmuşam. Onlarla beraber insanlara Rebbimi tanıtmağa çalışmışam”. –deyirdi.

Göz yaşları titreyen vücudunu islatmışdı. Mehşer xidmetçileri qollarından tutub izdihamı yararaq onu alovları göylere yükselen cehenneme teref aparmağa başladılar.

Xidmetçilerin qolları arasında çırpınırdı… bir qurtuluş yox idimi? Bir yardım edın olmayacaqdımı? Dodaqlarından qırıq-qırıq yalvarışla qarışıq kelmler süzülmeye başladı… “Oruclarım… Oxuduğum Quranlar… Namazım… Heç biri xilas etmeyecekmi?” Ağlaya-ağlaya yalvarırdı. Alova yaxınlaşmışdılar. Başını geriye çevirdi. Son çırpıntıları idi.

Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem): “Birinizin qapısının ağzından bir çay axsa ve o çayda günde beş defe yuyunsanız, üzerinizde heç kir qalarmı? Namaz da beledir. Allah onun sayesinde bütün günahları siler” buyurmamışdımı? Son defe “Namazlarımdamı menim dadıma çatmayacaq?” –deye düşündü ve “Namazlarım….” deye hıçqrdı.

Xidmetçiler ise onu dibi görünmeyen cehennem çuxurunun başına getirirler. Alovların istisi uzunu qarsmağa başlamışdı. Sonuncu defe dönüb geriye baxdı. Artıq gözler de qurumuşdu. Ümidini tamam itirmişdi.

Qollarını sıxan ellerin boşaldığını hiss eledi. Qolları yanına düşdü. Xidmetçilerden biri onu arxadan möhkem bir şekilde iteledi. Ayaqları yerden üzüldü. Bedeni bir anda uçurumun dibine yumarlandı. Alovların içerisine doğru suretle düşürdü. Bir neçe metr düşmüşdü ki, bir elin onun qolundan tutduğunu hiss etdi. Başın qaldırıb yuxarıya baxdı. Onu xilas eden uzun ve ağ saqqallı nurani bir qoca idi. Qoca onu yuxarıya doğru qaldırdı. O, üst-başının tozunu temizledikden sonra

<< 1 [2] 3 >>