İnsanın fitri istedadlarından biri de heqiqet axtarmaq hissidir. İnsan qabiliyyetlerinden biri ise qüdret ve heqiqeti tanımaqdır. Özünü ve etrafındakı dünyanı tanımaq - insanın xüsusiyyetlerindendir. İnsan özünü tanıyaraq, başqa şeyleri de tanımağa, hetta Allahı tanımağa da qadir olur. Özünü tanımaq - bizim bütün biliklerimizin menşeyidir. O kes ki, özünü tanıyar - başqa şeyleri tanımaq zerureti elde eder. Çünki öz varlığı haqqında agah olandan sonra, özünün zeif cehetlerini tanıyacaqdır. Meqsedine teref geden yolun metodologiyasını tanımaq zerureti ile qarşılaşar. Başqa tanımalar onun üçün mümkün olar. Emirel-möminin (e) buyurur: “O kes ki, özü haqda cahildir, qeyri-özünü nece tanısın?”.

Ona göre de elm ve biliyi elde etmek imkanı ve ehemiyyeti özünü tanıma yolu ile bize aydın olur. O zaman ki, elm ve kamala çatmaq zeruri ve ehemiyyetli olarsa, heqiqetleri derk etmek qüvvesini inkişaf etdirmek de ehemiyyete mailk olacaqdır. İnsanın ağıl qüvvesi heqiqetleri derk etmekde ne qeder güclü olarsa, meqsede doğru yol ve maneeleri yaxşı tanıyacaqdır. Eksine, eger insanın tanıma qüvvesi öz iş fealiyyetini elden vererse, kamala doğru hereket mümkünsüz olar. Dalınca da felaket getirecekdir.

Bu mövzu da özünü tanıma yolu ile derk edilir. Hem Quran ve hem de sünne bunu tesdiq edir. Qurani-Kerimde ve Mesumlardan (e) gelen hedislerde elmin ve elm öyrenmeyin fezileti haqda gözel sözler mövcuddur ki, onların bir neçesine işare edek: “(Allah) edaletle (xalqın ümuratının tedbirine) qaim (meşğul) olan halda şehadet verir ki, heqiqeten, ondan başqa bir tanrı yoxdur. Melekler, elm sahibleri de (buna şehadet verirler)”. ( Ali-İmran 18).

Perverdigar tövhidini derk etmek mertebesine çatmaq ve Ona şehadet vermek - elm sahibleri üçün mümkün olan bir şeydir. Bu elmin fezileti ve zeruriliyi - tenhalıqda kifayetdir. Allah buyurur: “Ey iman getirenler! Size: “Meclislerde yer açın!” - deyildiyi zaman, yer açın ki, Allah da size (cennetde) yer açsın ve size “Qalxın!”- deyilen zaman qalxın

[1] 2 3 4 >>