Hezret-i Peyğember bütün yaradılmışların en gözeli idi. Ezalarının hamısı bir-birine uyğun idi. Qiyafetinde çatışmamazlıq yox idi, yaraşıqlı idi. Mübarek bedeni güclü ve qüvvetli idi. Ne zeif, ne de gonbul idi; orta halda idi, etleri sıx idi. Nurlu derisi ipekden yumşaq idi. Letif cisminin qoxusu çox xoş idi. Oxşadığı şeylerden günlerle gözel qoxular alınırdı. Pak vücudu ağ idi, nurlu idi. Çox sevimli olan mübarek boyu ne qısa ve ne de uzun idi. Bununla beraber yanında olanlardan daima uzun görünürdü. Sinesi temiz ve mübarek çiyinlerinin arası geniş idi. Nurlu çiyinlerinin arasında göyerçin yumurtası kimi bir qırmızı iz vardı ki, bu "Nübüvvet Möhürü" idi.

Barmaqları uzun, bilekleri qalın idi. Mübarek başı çox gözel bir ölçüde böyük idi. Ön dişleri seyrek idi. Söz söyledikce inci denelerinden daha saf olan dişlerinin parıltısı görülürdü. Parlaq alnı geniş idi. Hilal qaşları uzun idi. Qaşlarının arası açıq idi. İki qaşının arasında hirslendiyi zaman, qabarıb görünen bir damar vardı. Letafet nişanı olan kirpikleri, uzun ve qara idi. Mübarek saqqalı sıx idi, bir tutam boyunda idi. Axirete köçdükde bele mübarek başının ve saqqalının ağ tüklerinin sayı texminen iyirmiye qeder idi. Sünbüllerden daha zerif ve daha xoş qoxulu olan saçları ne çox qıvrım ne de çox düz idi ve boyca qulağını keçmezdi. Hezret-i Enes (radıyallahu anh) demişdir ki: "Men Allahın Resulundan daha gözel bir adam görmedim. Mübarek üzünde sanki güneşin nurları parlayırdı. O gözel üzünde parlayan letafet nurları, gülümsedikce letif dişlerinden saçılan saflıq parıltıları, qarşısında olan divarlara eks edirdi." Beli Peyğember Efendimizin bütün ezaları, bütün duyğu orqanları çox mükemmel idi. Başqalarının göre bilmeyecekleri ve duya bilmeyecekleri qeder uzaq yerlerde olan şeyleri görür, sesleri de eşidirdi. Çox vüqarlı olan yeriyişi, yoxuşdan aşağı ener kimi süretli idi. Onda her yönden bir mükemmellik ve üstünlük görünürdü. Onu ilk gören adam, mehebbet içinde qalırdı. Onunla görüşüb-danışmaq şerefine

[1] 2 >>