(“Tefsiri-nümune”ye istinaden)

Quran defelerle ölüm ve insanın can vermesini xüsusi vurğulayır. İnsanlara xeberdarlıq edir ki, bu cür anlar bütün insanlar üçün vardır. Bezen bu andan ölümün mestliyi, bezen ölümün şiddeti, bezen de ruhun hülquma çatması kimi behs edilmişdir.

Ölüm - çox ağır ve ağrılı andır. Bele ki, insanın bu dünyadan başqa dünyaya keçmesi demekdir. Nece ki, körpenin ana betninden dünyaya gelişi ağrılı-acılı olur, insanın başqa dünyaya keçmesi de ağrılı olacaqdır.

Ancaq hedislerde oxuyuruq ki, bu an möminler üçün asan olacaqdır. Halbuki imansız insanlar üçün çox ağır olacaqdır. Möminler bu anı ona göre ağrı hiss etmirler ki, Allaha, onun rehmetine ve nemetlerine çatmaq isteyi güclü olur. Halbuki ikinci qrupda olan insanların cezanın dehşetinden ve üreklerini bağladıqları dünyadan ayrılmaqları üçün ağrı ve acıları çoxalır.

İmam Zeynelabidinden (e) ölüm anı haqqında soruşanda buyurub: “Ölüm möminler üçün heşeratla dolu paltarı yırtmaq kimidir. Xoş iyli etir, iti geden minik ve en servetli evlerdir. Kafir üçün ise fexr edilen paltarı yırtmaq kimidir. Eyni zamanda mekanının servetli menzilden en çirkli menzile deyişmesi, en kobud paltarlar geyinmeyi, en dehşetli menzilde yaşamağı ve böyük ezab demekdir”.

Bir nefer İmam Sadiqden (e) ölüm haqqında soruşur. Hezret (e) cavab verir: “Mömin üçün en xoş etirli etirdir ki, onu iyleyer. Sanki yuxuya geder. Ağrı ve acısı qet olar. Kafir üçün ise eqrebin sancması ve ya ondan da şiddetli ağrı kimidir”.

Her bir halda ölüm axirete açılan penceredir. Bele ki, Hezret Eliden (e) gelen hedisde deyilir: “Her bir evin qapısı vardır ve axiret evinin qapısı ölümdür”.

Ölümü yada salmağın faydaları vardır. Bele ki, İmam Sadiq (e) buyurur: “Ölümü yada salmaq insan batininde olan şehveti öldürer. Qeflet köklerini ürekden qoparar. İlahi vedelere güc bağışlayar. İnsan xasiyyetine yumşaqlıq ve letafet verer. Havaperestliyin nişanelerini aradan aparar. Qezeb ateşini söndürer. Dünyanı insanın nezerinde

[1] 2 >>