Onlara gülümse. Seni çağırdıqları vaxt cavab ver ve eger senden yardım isteyerlerse, onlara kömek et. Çoxlu namaz qıl. Miniyin, suyun ve yemeyinle bölüş. Eger senden Haqqa şahidlik vermeyi isteyerlerse, ver. Eger senden meşveret isteyerlerse, sahib nezer olmaq üçün çalış. Kifayet qeder düşünmeden cavab verme. Bütün tefekkür gücünü çalışdır. Çünki o kes ki, meşveretde xalis nezeri beyan etmezse, Allah düşünmek nemetini ondan alar.

O zaman ki, yoldaşların yol geder ve çalışarlar, onlarla çalış. Senden böyüklerin emrlerine qulaq as. Heç vaxt namazını evvel vaxtda texire salma. Dinini eda et. Camaatla namaz qıl, ne qeder çetin veziyyetde olsan bele.

Eger her cür yemekden yeye bilersense, onun bir miqdarını evvelceden payla. İlahi kitabı tilavet et ve Allaha zikr etmeyi yaddan çıxartma”.

O zaman ki, Loğman qul olur, ağası ona deyir ki, qoyun kes ve onun en yaxşı üzvlerini mene getir.

O, qoyunu kesir ve üreyi ile dilini ağası üçün aparır. Bir neçe gün keçir ve ağası yene ona emr edir ki, qoyun kessin, ancaq bu defe onun en pis üzvlerini onun üçün getirsin. Bu defe de Loğman qoyunun üreyi ile dilini onun üçün getirir. O, teecüblenir ve bunun menasını soruşur. Loğman cavabında deyir: “Qelb ve dil eger pak olarsa, her şeyden gözeldir, eger napak olarsa, her şeyden çirkindir”.

İmam Cefer Sadiqden (e) gelen hedisde deyilir: “Allaha and olsun ki, Loğmana Perverdigarı terefinden eta edilen hikmet malına, camalına ve cismine göre olmamışdır. O, ele bir insan idi ki, Allahın gösterişlerini yerine yetirmekde güclü idi. Günahdan ve şübhelerden çekinerdi. Sakit idi. Diqqetle baxar ve çoxlu fikirleşerdi. Ferasetli idi. Gün başlayanda heç vaxt yatmazdı. Edebe riayet ederdi. Tüpürmezdi. Bir şeyle oynamazdı. Münasib olmayan hallarda görünmezdi. Eger kimdense yaxşı söz eşiderse, mütleq onun tefsirini ve ya menbeyini soruşardı. Feqihler ve alimlerle oturub-durardı. Ele bir elmin sorağına gederdi ki, onun vasitesile havayi-nefsine qalib gele bilsin. Nefsini fikir ve düşünce

<< 1 2 [3] 4 >>