mechul bir adamı elave etmişdir, bununla da hedisin isnadı fasid olur.” el-Beyheqi dedi: “Bu, – yeni hedis – Sad bin Ubeyde’nin İbn Ömerden eşitmediyi bir hedisdir.” (10/29)
İşare olunmağa layiq olan daha bir meqam budur ki, el-Ameş Sad bin Ubeyde’den revayet edir; deyir: “İbn Ömer ile bir derse halqasında idim ve bir neferi başqa bir halqada “Xeyr, atama and olsun!” deyerken eşitdi ve İbn Ömer ona daş atdı ve dedi: “Ömer de bele and içerdi ve peyğember – sallellahu aleyhi va sellem – ona bunu qadağan etdi ve dedi: “Bu, şirkdir.” (Ehmed bunu Vaki’den revayet etmişdir. 2/58 ve 60)
Bu, ya başqa bir hadise olaraq qebul olunmalıdır ki, bu zaman bununla ve Mensur bin el-Mutemir’in senedi qopuq revayetinin arasını birleşdirmek olar, ya da bu, el-Ameş’in xetaları ve tedlislerinden biridir. İnşallah ikinci ehtimal daha doğrudur, çünki anlayışları gülcü olan ilk dövr neheng alimler ferqli revayetler olanda Mensur’u el-Ameş’den üstün görübler.”[35]
Alleme el-Müheddis Muqbil bin Hadi el-Vadi – rahimehullah –el-Ameş’in hedisi haqqında deyir: “Bu revayet Mensur’un revayetine aid edilmelidir, çünki Mensur’un revayetinden görünür ki, İbn Ömeri eşitmemişdir, çünki iştirak etmediyi başqa bir halqada bir neferden eşitmesi mümkündür. Üstelik Mensur el-Ameş’den daha sabit, daha güclüdür ve el-Ameş müdellisdir.” Bunu beyan etdikden sonra deyir: “Bil ki, hedis zeifdir.”[36]
et-Tahavi, el-Beyheqi kimi alimler bu hedisin zeifliyine işare edibler. Elecede ed-Deraqutni illetler haqqında yazdığı kitabında bu hedisi de qeyd etmişdir. Bununla bele hedisi et-Tirmizi, el-Hakim, İbn Hibban, ez-Zehebi, İbn Teymiyye, Şeyx el-Albani ve başqaları sehih sayıblar.

<< 1 2 [3]