ve Uzzaya and içerse qoy “le ilehe illellah” desin!” hedisi üzerine “hemin adamı küfre nisbet etmemişdir” sözlerini elave etmişdir. Bu cür delil getirmeyin tam şekili beledir ki, peyğember (sallellahu aleyhi va sellem) tekce “le ilehe illellah” demesini emr etmişdir, eger bu emel küfr olsaydı şehadeti tamamlamasını[32] emr ederdi.”[33]
Alimlerden bezileri ise bu hedislerin zahirine esaslanaraq qesd olunan şirk ve küfrün böyük şirk ve küfr olduğunu deyibler. Şeyx Suleyman bin Abdilleh bin Muhammed bin Abdil-Vahheb – rahimehullah – deyir:
“(Peyğemberin) “küfr etmiş ve ya şirk etmişdir” sözlerine geldikde alimlerden bir qrup bu söze esaslanaraq dediler ki, Allahdan başqasına and içen şirk küfrü ile küfr etmiş olur. Dediler ki, buna göre de peyğember – sallellahu aleyhi va sellem – ona “le ilehe illellah” demekle İslamını yenilemesini emr etmişdir, eger bu, insanı milletden çıxaran küfr olmasaydı ona bele bir şey emr etmezdi.”[34]
Bunun şirk olması haqqında gelen hedislerin sihheti
Doktor Beşer Avvad el-Meruf et-Tirmizi’nin “el-Cami el-Kebir” kitabını tehqiq ederken et-Tirmizi’nin bu hedisi hesen sayması ile bağlı deyir:
“Bu cür hökm etmişdir, lakin hedisde müellifin izah etmediyi gizli bir illet vardır, beleki Sad bin Ubeyde İbn Ömerin etibarlı telebelerinden olsa da ve el-Buxari ve Muslim onun İbn Ömerden revayetlerini revayet etseler de bu hedisi xüsusen İbn Ömerden eşitmemişdir. Eksine onun meclisinde Kinde bölgesinden olan bir neferle - revayetlerden birinde onu Muhammed el-Kindi adlandırmışdır ve o, mechuldur – birlikde olublar, sonra oradan çıxıb Said bin el-Museyyeb’in meclisine getmiş ve el-Kindi hedisi İbn Ömerden eşitmişdir. Sonra gelmiş ve Sad bin Ubeyde’ye revayet etmişdir, neceki bunu Mensur bin el-Mutemir öz revayetinde beyan etmişdir. Bu dediyimize istinad ederek et-Tahavi “Şerhul-Muşkil”de (2/300) demişdir: “Gördük ki, Mensur bin el-Mutemir bu hedisin isnadında el-Ameş ve Said bin Mesruq’un Sad bin Ubeyde’den revayetinde onunla İbn Ömer arasına

<< 1 [2] 3 >>