Mehebbete sığınaraq dünyamıza göz açmışıq,
Torpaq üste ayaq açıb asìmana can atmışıq,
Duyub, görüb-götürmüşük, kövrek hìsslere çatmışıq,
Cìlvelenìb arzu, emel, rengbereng sergìdì dünya.

Zerìf şamdır her yaranan, yanır, yanır, yoxa çıxır,
Kìm yandırır, kìm söndürür, bu gerdìşe kìmler baxır?
Göyler sonsuz, vaxt hüdudsuz, bìlìnmeyìr evvel-axır,
Engìnlìkden acıl çaşır, tanrı ahengìdì dünya.

Tarìx mürgü ìçìndedì, yaddaşında yatır neler...
Bìr terefde qurd ulaşar, bìr terefde quzu meler.
Sükunetìn sìnesìnde reqs eyleyìr velveleler,
Ölüm-dìrìm davasıdı, aramsız cengìdì dünya.

Ümìd xefìf olsa bele, könüllere şefeq saçar,
Xoş emeller bar getìrer, xoş nìyyetler çìçek açar.
Ìnsanlara qanad veren sevgì adlı mö’cüze var,
Nehayetsìz eşq, ehtìras, duyğu çelengìdì dünya.

Dünyagörmüşler söyledì: dünya geldì-gedergìdì,
Ölümlüdü, olumludu, hìkmet, möhnet nehengìdì.
Qelbìmdekì telatümler müdhìş heyecan zengìdì,
Duysan, lerzeye düşersen, gìdì dünya, gìdì dünya...

»HAMLET İSAXANLI
»Şeirler
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç