çekmese de Hemdullah da gözleri yaşaranadek uğunmaqdan özünü saxlaya bilmedi.

Aldandığımı başa düşdüyümden xecaletimden bedenimi soyuq ter basmışdı. Oğlanlarımın yanında bu cür axmaq veziyyete düşmeyimden iki qat pert olmuşdum. Indi men ne edim, qazancım cehennem, neçe adamın zehmeti ile topladiğımız tısbağaları yeniden kende, oradan da Araz qırağına aparmaq menim üçün daha böyük rüsvayçiliq idi. Kömeyime Hemdullah ağa çatdi, lağ ile:

- Eger mallarını bu gün-sabah Parise göndermekde çetinlik çekeceksense, bedbext tısbağaları geri qaytar ve öz erazinizde körpüden çaya burax, yazıqdılar, kiseleri ise zibil qutusuna atmağı unutma, ha, ha, ha.

Heç ne demeyib arabalarımızı öz terefimize doğru istiqametlendirdik. Arxamca lezzetle gülüşen adamların qehqeheleri indi de qulaqlarımdadı.

Yeqin ki, “Özgeye quyu qazıyan, özü düşer” atalar meseli menim kimi adamlar haqqında deyilmişdir. Utandığımdan bir ay kend içine çıxmasam da, her yerde söhbetlerin menim biznesimden getdiyine şübhem yox idi ve ele hemin vaxtdan da biznese birdefelik elvida deyib, hadisenin unudulmasi üçün Ukraynaya köçdüm. .

<< 1 ... 5 6 [7]