90-cı illerin evvellerinde ixtisasından ve peşesinden asılı olmadan hamı işsizlikden bezib alverle meşğul olurdu.

Serhedlerin açılması, iş yerlerinin bağlanması sovet rejiminden qurtarmış camaatımızın hamılıqla alvere qurşanmasına sebeb olmuşdu.

Bu, insanların dolanışıqlarından öteri heyati ehemiyyet kesb edirdi.

Kimi mis, alüminium, deri, rezin, qara metal ve saire, bir sözle ele ne keçirdise qonşumuz Iran Islam Respublikasına, gömrükde isleyenlere azacıq görüm-baxım etmekle aparıb satırdıq ve qazanc elde edirdik.

Sovet terbiyesi görmüs bizleri, biznes sahesinde peşekar olan iranlı tacirler asanlıqla aldadaraq, elimizdeki malları olduqca ucuz qiymete alırdılar.

Amma satdığımız malların deyerini Amerika dolları ile ödediklerinden sevincimizin heddi-hüdudu yox idi.

Adını eşidib üzünü evveller görmediyimiz dollarlar bizi qürurlandırır ve biznesimizi genişlendirdiyimiz üçün gece-gündüz yollar axtarmağa sövq edirdi.

Kendimizde demek olar ki, hamı biznesle meşğul idi ve her kese İrana apardığı malın adını başqalarından gizli saxlayırdı ki, kimse xeber tutub onun biznesine girişmesin.

Qazancı çox olanlar başqalarının biznesinin sirlerini öyrenmekden öteri hetta xüsusi “agentler” saxlayır ve onların xidmetinden yararlanırdı.

Xalaoğlum Celilin söhbetinden: Alverimiz pis getmirdi, ancaq son vaxtlar dostum Metin ile hansi qazanclı alvere el atırdıq, bir neçe günden sonra reqiblerim xeber tutur ve onlar da biznesimize girişirdiler.

Bunun qarşısını almaq ve reqibimizi axmaq veziyyetine salmaq üçün dostumla çox fikirleşdikden sonra bele qerara geldik ki, başlayacağımız “yeni biznesin” yalan anonsunu reqibimizin agentlerinin eşide bileceyi yerde ucadan danışaq ve onları bu yeni biznese celb etmekle gülünc veziyyete salaq.

Axşamümstü kendinçayxanasında oturub çay içir ve ordan-burdan söhbet edirdik. Gözlediyimiz kimi bir azdan “agentler” de gelib çıxdılar ve bize yaxın masa arxasında eyleşerek çay sifariş etdiler.

Tecrübesiz

[1] 2 3 ... 7 >>