Şeytanın, ölüm veziyetindeki

insanlara manee olduğunu,

onları inkara çekmek üçün ağıllarına

vesvese verdiyin bilirsiniz..

Daha etraflı xeberin Ardında

2003-cu ilinde keçirdiyim bir yol qezası neticesinde koma halında xestexanaya çatdırılmışdım. Yanımda olan yoldaşım vefat etmiş, mene nezaret eden hekim, qan deryası içinde qalan bedenimde bir heyat elameti göre bilmediyinden, mene de ölü hesabatı vermişdi. O axşamkı xeberde, qezada ölen keslerin arasında menim de adım var idi
Daha sonraları ölmediyim aydın olmuş ve üç gün davam eden koma halından sonra özüme gelmişdim. Lakin eşitme ve düşünme hislerimin xaricindeki bütün funksiyalarımı itirdiyimi hiss edirdim. Ölmekden çox Cenabı Haqqa hesab vere bilmemekden qorxur ve boğazım sıxılmış kimi tez-tez nefes alırdım.
Ruhumu teslim etmekde olduğumu zenn ederken, haradan geldiyini anlaya bilmediyim bir ses, menimle danışmağa başladı. Ve ne üçün bu qeder qorxduğumu soruşdu. Sebebini söylediyimde, eyni ses:
-Qorxacaq heç bir şey yoxdu, dedi. Tamamile esassız ve xurafat şeylere inandırıldığın üçün bele çetinlik çekirsen. Allah ve axiret günü deye bir şey yoxduki çetinliyi olsun. Sene bunların boş şeyler olduğunu isbat edeceyem. Eger meni tesdiq etsen, heç bir çetinlik ve narahatlığın qalmadığını göreceksen.
-Yaxşı derhal izah et ve meni bu çetinlikden qurtar, dedim.
O ses: Bilirsen ki bitkiler ve heyvanlar ömürlerinin sonunda torpaq olarlar. Sen o ağacların ve ya heyvanların senin kimi narahatlıq kecirdiyini qorxduqlarını gördünmü? Elbette xeyr. Çünki yeniden dirilme ve ya hesaba çekilmek kimi bir şey olmayacağı üçün, onların da bu cür şeylerden narahatlığı yoxdur. Sen de o boş şeyleri başından cixarsan gör bax nece rahatlayacaqsan!...
Bu sözleri eşitdikden sonra çetinliyim daha da artdı. "Göresen dediyi kimi inkara getsem rahatlayarammı?" deye fikirleşir, lakin ürek ve ruhumun bunu qebul etmediyini hiss edirdim.
Birden, daha evvel oxuduğum ve ya dinlediyim imani behsler bir film kimi gözümün

[1] 2 >>