çox işgence vermişdiler. O da bir gün eline düşen fürsetden istifade edib müselmanların yanına qaçmışdı. Suheyl, müqavileye esasen, ilk geri verilmeli olan şexsin oğlu olduğunu bildirdi ve elindeki deyenekle Ebu Cendelin sifetinden vurdu. Baş verenleri hüznle izleyen Resulullah, Ebu Cendelin müqavileden kenar olmasını, onu Peyğemberimize bağışlamasını Suheylden xahiş etdi. Ancaq daşürekli müşrik buna razı olmadı. Ebu Cendel müşriklere tehvil verilende feryad ederek müselmanlara yalvarır ve kömek isteyirdi. Müselmanlar onun bu halına dözmeyib ağlamağa başladılar. Allah Resulu Ebu Cendeli teselli vererek buyurdu:
“Ey Ebu Cendel! Bir az da sebir et, döz! Allah-Tealadan bunun mükafatını dile! Heç şübhesiz, Uca Allah sen ve yanında olan zeif, kimsesiz müselmanlar üçün bir genişlik, rahatlıq ve çıxış yolu yaradacaq. Biz bu tayfayla bir sülh müqavilesi bağlamış ve onlara Allahın ehdile söz vermişik. Onlar da bize Allahın ehdile söz verdiler. Sözümüze vefasızlıq ede bilmerik. Çünki, verdiyimiz sözün üstünde durmamaq bize yaraşmaz!” (İbn Henbel, IV, 325; İbn Hişam, III, 367).
Cabirin (r.a.) revayet etdiyine göre, bir gün Peyğember (s.e.s.) Behreynden zekat malı gelse, ona filan qeder mal vereceyini bildirir. Ancaq Peyğemberimiz vefat edene qeder Behreynden mal gelmir. Onun vefatından sonra mal gelende Ebu Bekr “Allah Resulunun birine vedi ve ya borcu varsa bize müraciet etsin”, - deye elan etdi. Men de gedib dedim ki, Peyğemberimiz mene bele demişdi. Ebu Bekr bunu eşiden kimi elini atıb qenimet malından bir ovuc götürerek mene verdi. Sayıb gördüm ki, burada 500 (dinar) var. Onda Ebu Bekr mene “Yene götür!” ― dedi (Buxari, Kefalet, 3).
Gördüyümüz kimi, sehabeler Allah ve Resuluna verdikleri sözlere olduqca hessas yanaşmış ve neyin bahasına olursa olsun, yerine yetirmeye çalışmışlar. Buna gücü çatmayanlar ise “Heç olmasa bu yolda ölerem” deyerek hikmetli davranışlar nümayiş etdirmişler. Bera İbn Merur (r.a) belelerinden biridir. Aqabe beyetinde on iki temsilçiden biri

<< 1 2 [3] 4 >>