üstünde durmayan adamların qiyamet günü qarşılaşacaqları pis menzere bir hedisde bu cür tesvir edilir: “Qiyamet günü, ehdine vefa göstermeyenlerin arxasında bir bayraq olacaq ve o bayraq hemin adamın vefasızlığı qeder yuxarı qaldırılacaq” (Muslim, Cihad, 15). Yeni, ehdine vefasızlıq eden o şexs, mehşer camaatı içinde hamıya gösterilecek ve arxasındakı bayraq etdiyi haqsızlıq nisbetinde yuxarı qaldırılacaq ki, daha çox insan bunun şahidi olsun. Bu ise onu daha çox biabır edecekdir.
Qurani-Kerimde Rebbimiz de vedine sadiq olduğunu, verilen bir sözün dergahında heç vaxt deyişilmeyeceyini defelerle beyan edir.
Hezreti Peyğember ise bunun insanlar üçün nümunesi olmuşdur. Allah Resulu heyatı boyu şeriklerine, ticaret münasibetleri olan insanlara ve başqalarına qarşı olduqca dürüst davranmışdır. Verdiyi sözü, neyin bahasına olursa olsun, yerine yetirmek onun en bariz xüsusiyyetlerinden olmuşdur. Huzeyfe (r.a.) bele revayet edir:
“Bir defe atam Hlseyn ile birlikde yola çıxmışdıq. Qureyş kafirleri bizi tutdular ve “Siz, yeqin ki, Muhemmedin terefine keçmek isteyirsiniz”, - dediler. Biz ise Medineye buna göre deyil, başqa bir iş üçün getdiyimizi bildirdik. Bundan sonra bizden, Muhemmedin terefine keçmeyib, onunla çiyin-çiyine döyüşmeyeceyimize dair Allah adına söz aldılar. Medineye gelib veziyyeti Resulullaha bildirende o, bele buyurdu:
“Yaxşı, gedin. Biz, sizin verdiyiniz sözün üstünde dayanar, onlara qarşı da Allahdan kömek dileyerik!”.
Huzeyl sonda qeyd edir ki, Bedir müharibesinde iştirak etmemesinin sebebi budur (Muslim, Cihad, 98).
Verilen sözden dönmeyin müselmanlara yaraşmadığını gösteren başqa bir misal da Hudeybiye müqavilesi esnasında olmuşdur. Hudeybiye müqavilesinin şertlerinden biri, Mekkeden Medineye gelib sığınacaq tapanların geri qaytarılması idi. Müqavile imzalananda Qureyşin temsilçisi Suheyl ibn Amrın oğlu Ebu Cendel ayaqlarındakı zencirleri sürüyerek yavaş-yavaş Peyğemberimizin yanına geldi. Ebu Cendel (r.a) müselman olduğu üçün, müşrikler ona

<< 1 [2] 3 4 >>