beş, ya da altı ay sonra, „Qızıl ölüm“ün bir az durğunlaşdığı dövrde Kral Prospero ağlın almayacağı qeder gözel ve böyük maskarad teşkil etdi. Her cür duyğunu oyadacaq bir tedbir idi bu. Amma evvel size salonları gösterim. Bunlar hamısı aşağı metebede yerleşirdi, biri de kralın öz otağı idi. Otaqlar hamısı iç – içe, qarışıq idi. Qapıları kenara çekmek mümkün olsaydı ortada uzun dehliz aşıları. Kralın qeyri adi, gözel şeylere olan düşkünlüyünün neticesi idi bu. Sağdakı ve soldakı divarların ortasında qotik pencere, otağın giriş çıxışını izleyen qapalı dehlize açılırdı. Burdakı pencerelerin şüşeleri rengli idi amma döşemenin rengine göre herden boğuq reng alırdı. Qerb istiqametdeki otaq mavi döşenmişdi, pencerelerin şüşeleri de mavi idi. İkinci salonun perdeleri ve yeri qırmızı rengdeydi, ele pencereler de. Üçüncü otaq başdanbaşa yaşıl, dördüncü narıncı, beşinci ağ, altıncı ise benövşeyi rengde idi. Yeddinci otaqdakı eşyalar ise qara rengde idi. Amma yalnız bu otaqda pencerelerin şüşesinin rengleri otağın rengine uyğun gelmirdi. Bu otaqdakı şüşeler qızılı rende idi. Qızılı bir az da qan rengine çalırdı. Yeddi otağın heç birinde ne lampa işığı, ne de şamdan vardı. Sadece dehlizin her otağa baxan penceresinin qarşısında üç ayaqlı demir sütunun üzerinde şamlar yanır, süzülerek qarşıdakı otağı işıqlandırırdı. Bu şam işığı yeddinci otaqdakı qırmızı pencereye düşüb ele ecaib menzere yaradırdı ki qonaqların ancaq bezileri içeri girmeye ürek edirdi.
Ele hemin bu otağın cenub divarında böyük, fildişi saat asılmışdı. Saatın eqrebleri fırlandıqca yeknesaq, boğuq ses çıxarırdı. Her saat başı saat güclü zeng çalırdı. Amma bu zeng sesi ele qeribe, ele dehşetli çalınırdı ki, her altmış deqiqeden bir orkestr musiqini dayandırır, reqs edenler bir anlıq durğunlaşırdı. Hetta en coşqunların bele renginin saraldığını, yaşlıların ellerini alınlarına qoyub düşünceye daldıqlarını görmek olurdu. Zeng sesleri susduqda ise yene qehqeheler eşidilir, çalğıçılar bir anlıq bir-birlerine baxıb

<< 1 [2] 3 4 5 >>