Özellikle ergenlik ve delikanlılık çağında evrensel bir cinsel boşalma yolu olan mastürbasyon genellikle bireyin ya da ailenin bu eyleme verdiği anlam ve önem oranında bir sorundur. Her masturbasyon dan sonra kendisini ağır bir suç, bir günah işlemiş gibi algılayan genç için yaptığı eylemin kendisi değil, katı suçlayıcı tutumu bir sıkıntı kaynağıdır. Üniversiteli bir genç masturbasyondan sonra o denli bir enerji yitimine uğradığını sanıyordu ki enerjiyi geri toplamak için odasına kapanıp yatıyordu. Bunun gibi kimi kişiler akıl hastalığı, verem, cinsel güçsüzlük gibi durumların doğabileceğine inanırlar ve böylece bu temelsiz inançlar yüzünden ağır çatışmalar ortaya çıkabilir. Kimilerinde de masturbasyon aşırı derecede sıklıkla yapılan tek doyum yolu olabilir. Bunlarda gerçek sorun bu kişilerin yalnızlıkları, ilişki kuramayışları, çevre ile ilgilerinin uğraşlarının azlığıdır.

Masturbasyon yalnızlığın, ilişki kuramayışın, ilgi ve uğraşı azlığının bir sonucudur. Yani sonuç olarak söyleyecek olursak masturbasyon yapmak ne tehlikeli ne sakıncalıdır. Rahatlıkla suçluluk ve korku duymadan yapılabilmelidir. Bunda herşeyde olduğu gibi aşırıya kaçıldığında ve karşı cinsle ilişki kurmaya tercih edildiğinde bir sorun teşkil edecektir. Böyle bir durumda bir psikologla görüşmeniz doğru olacaktır

Düşük SES’teki erkek ergenler mastürbasyonu kısırlaştırıcı olarak düşünür ve yüksek SES’ ergenlerine oranla daha az olasılıkla mastürbasyon sırasında fantazi kurarlar (Gagnon ve Simon 1973). Mastürbasyon üst SES’te daha kabul görücü iken, sıklıkla suçluluk ve anksiyete eşlik etmektedir (Kinsey ve ark, 1948). Ergenlikte, erkek çocukları kızlara oranla mastürbasyona çok daha açıktır . 15 yaş öncesi erkeklerin %80’i , kızların %20’si mastürbasyon yapmıştır (Kinsey ve ark 1948, 1953). Son zamanlardaki veriler ergen kızların %24’ü mastürbasyon yaptığına işaret etmektedir (Coles ve Stokes 1985).

Mastürbasyonda cinsel ve agresif gerilimleri kişi kendi regüle ettiğinden dolayı,

[1] 2 >>