Biz insanıq ve demek ki, heç bir insani xüsusiyyet bize yad deyil.
Biz sevinirik ve qemlenirik.
Allah heç birimize keder nesib etmesin!
Amma kederi üreye hedden ziyade yaxın qoymaq ne derecede düzgündür?

Qemle bağlı mübarek dinimizin ikili buyuruşu var.

Bir terefden qemli olmaq pislerir.
İbn el-Qeyyim (Allah ona rehmet etsin) demişdir: “İnsan bütün gününü başqa derd-qem, qayğı ile deyil yalnız Allah Sübhenahu ve tealanı fikirleşmekle keçirerse, Allah onun bütün ehtiyaclarının öhdesinden geler, qayğısına qalar ve onu narahat eden her bir şeyi hell eder. Allah teala hemin qulun qelbini boşaldar ki, qelbi yalnız Ona qarşı sevgi ile dolsun, dilini azad eder ki, dili yalnız Allahı zikr etsin ve onun bütün ezalarının Allaha itaet etmek üzre çalışmasına sebeb olar.
Lakin qul bütün gününü başqa şey deyil yalnız dünyanı fikirleşmekle keçirerse, Allah dünyanın sıxıntısı, qem kederi, telaşı ve ağrılarını daşımağa onu vadar eder; Allah teala onu öz başına terk eder
Misal üçün, Hezret İsa peyğemberden (e) neql edirler: «Çox qemli olanın bedeni xeste olar».
Yaxud, Hezret Eliden (e) neql edirler: «Qem-keder qocalığın yarısıdır».
Diger hedisde Hezret Eliden (e) neql edirler: «Qem bedeni erider».
İmam Cefer Sadiq (e) buyurur: «Xestelikler bedenin naxoşluğu olduğu kimi, qem-qüsseler de qelbin naxoşluğudur».
Böyük İslam Peyğemberinden (s) neql edirler: «Ne çoxdur özünden sonra uzun qem-qüsse qoyan bir anlıq, keçici istek ve lezzetler».

Bu – hemin qüsselerdir ki, dinimiz onların mövcudluğunu pis hesab edir, onları insan üçün ziyanlı sayır. Müveqqetilikle bağlı, nefsani meqamlarla bağlı meselelerin töremesi olan qem-qüsseni dinimiz beyenmir.

Bununla yanaşı, biz qem, qüsse, kederle bağlı dinimizin diger baxış bucağını da görürük.
Qemlenmeli, kederlenmeli yerlere aid baxışını görürük.

Ebu Besir neql edir: «Ehli-beyt (e) ardıcıllarından biri ile İmam Cefer Sadiqin (e) yanına geldik. O Hezrete erz etdim: «Sene feda olum, ey Allah Resulunun övladı! Men (bezen)

[1] 2 >>