Deyirler ki, bir gün hezret Adem (e) oturmuşdu. Altı nefer ona yaxınlaşdı. Üçü sağ terefinde, üçü ise sol terefinde oturdu. Adem (e) ağlardan birinden soruşdu:
–Sen kimsen?
Cavab verdi:
–Eql.
Soruşdu:
–Senin yerin haradır?
–Beyin.
Adem (e) ikinciden soruşdu:
–Sen kimsen?
–Mehebbet.
–Senin yerin haradır?
–Ürek.
Hezret Adem (e) üçüncüden soruşdu:
–Sen kimsen?
Dedi:
–Heya.
–Senin yerin haradadır?
–Göz.
Sonra Adem (e) üzünü sol terefe tutub qaralardan birinden soruşdu:
–Sen kimsen?
Cavab verdi:
–Tekebbür.
–Senin yerin hardadır?
–Beyin.
Adem (e) soruşdu:
–Eql ile bir yerdesiniz?
Dedi:
–Ele ki, men geldim eql gedir.
İkinciden soruşdu:
–Sen kimsen?
–Hesed.
Soruşdu:
–Yerin hardadır?
–Ürek.
–Mehebbetle bir yerdesiniz?
–Men geldimse, mehebbet gedecek.
Adem üçüncüden soruşdu:
–Bes, sen kimsen?
Cavab verdi:
–Tamah.
–Bes senin yerin hardadır?
–Göz.
–Heya ile bir yerdesiniz?
Dedi:
–Men daxil olan kimi, heya xaric olur.
Mümkündür ki, bu altı nefer Ademi (e) te`limatlandırmaqdan ötrü bu suretde gelen melekler olmuşdur. Yaxud da metlebi başa salmaqdan ötrü aydın bir yuxu olmuşdur.
