V A H İ M E

İlk qışqırıq
Gelecek günlerin
vahimesidir belke,
Son sükut -
ömrün yorğunluğuna melhem -
Sakit, serin bir kölge.

Resul Rza.

Hekim Oruc heyatından razı idi. Sehhetinden şikayeti yoxdu. Qırx beş yaşın içindeydi, indiyecen heç zökem de olmamışdı. Ailesi sarıdan da arxayındı. Özünden altı yaş böyük arvadı Pakize evdar qadın idi. Ev-eşiyi hemişe seliqe-sehmanlı, bişirib-düşürdüyü xörekler lezzetli, özü iddiasız, temannasız, dilsiz-ağızsız. Heç vaxt erini: hara getdin, hardan geldin, tez geldin, gec geldin - deye dığ elemezdi.

Oruc her seher yuxudan durub metbexde teze demlenmiş pürreng çayını, soyutma yumurtasını ya qayqanağını (bir gün soyutma yumurta, bir gün qayqanaq), yağ-çöreyinri, pendir-çöreyini hazır görerdi. Köyneyi, kostyumu, qalstuku tezece ütülenmiş, çekmeleri silinmiş, paltarının ya plaşının düymeleri dünen bir balaca boşalmışdısa seher yeniden berkidilmiş olardı.

Oğlundan da razı idi - orta mektebi qızıl medalla bitirmişdi. Ali mektebe de esasen öz gücüne girmişdi (elbette Oruc da bir balaca saqqal terpetmişdi). İkinci kursdan, yene de Orucun bir balaca seyileMoskvaya İkinci tibb institutuna keçirilmişdi. Her hefte ata-anasıyla telefonla danışır, her bayramda tebrik mektubları gönderirdi. Oruc da her ayın başında oğluna evvelceden sözleşib müeyyenleşdirdiyi mebleğde pul keçirerdi.

İşini sevirdi. Şeherin tanınmış psixiatrlarından idi. Xestelerin qeribeliklerine, bezen hetta ecaib hallar alan sapıntılarına çoxdan alışmışdı, bundan darılmırdı, kimese yardım ede bilende memnun olur, ümidsiz, sağalmaz xesteliklerin aqibetini ise üreyine salmırdı - axı bele derdlerin çaresi ondan, hekim Orucdan asılı deyildi… Elbette, meselenin maddi terefi de vardı ve hekim Oruc rifahını özgelerin bedbextçiliyi üzerinde qurduğundan vicdan ezabı çekesi deyildi - bu onun seneti idi. Senetine, peşesine yaxşı yiyelenmiş mütexessis idi. Kiminse veziyyetini yüngülleşdire bilmişdise, kimise sağaltmışdısa, ya müalice etmişdise, ya ancaq ele müayine

[1] 2 3 ... 34 >>