G Ü R C Ü F A M İ L Y A S I

Bu ne qeribe teleqram idi: «Muradov Oqtaya 29 Bakıdayam Reys 203 Qarşıla» İmzasız! 203-cü reysle uçan teyyare Moskvadan gelir. Amma axı kim ola? Moskvadan heç kes gelesi deyil. Heç kimi gözlemirem. Bu teleqramı kim vurub göresen?.. Ağlıma heç kes gelmir.

Hele yaxşı ki, teleqramı anam alıb. Bacım alsaydı, gör ne merekeydi. Düz bir il meni dolayacaqdı.

Seher erken aeroflot avtobusunun yumşaq kürsüsüne serelenib öz-özüme fikir eleyirdim: yaxşı, axı men kimi qarşılamağa gedirem?

Avtobus şeherin yuxulu küçelerinden keçirdi. Men gelecek müsafirim haqqında düşünerek pencereden yatmış şeheri seyr edirdim. Yavaş-yavaş yuxudan oyanan şeherin seher menzereleri fikirlerimi yayındırırdı ve men namelum teleqramın müellifi haqqında qeti bir qerara gele bilmirdim.

Şehere sübh obaşdandan baxasan. Ancaq o vaxt şeherin esl simasını, daş simasını, daş varlığını göre bilersen. Bu zaman şeher çılpaq, adamsız, hereketsizdir, yalxıdır Bezek-düzeksizdir, sessiz-semirsiz, danışıqsız, neon reklamsızdır. Vitrinler de sükuta qerq olub, afişalar da. Daşlar donub, susub, uyuyub.

Tek-tenha bir piyadanın boş, adamsız, meydana damcılayan addımları. Asfaltı naxış-naxış bezeyen narın yağış - seher yağışı.

Moskvada ve ölkenin başqa şeherlerinde yaşayan bütün dostlarımı, tanışlarımı xeyalıma getirirdim - yene bir şey çıxmırdı. Müxtelif sebeblere köre - heç biri ola bilmezdi. Belke menim Bakı tanışlarımdan, dostlarımdan biridir, Moskvadan gelir, yox ki, yox. Heç biri ola bilmez, birce Ceyhundan başqa.

Ceyhun kiçik qardaşımdır. Moskvada memarlıq institutunda oxuyur. Vaxtile men de oranı bitirmişem. Belke gelen Ceyhundur. Yox, ola bilmez, evvela srağagün onunla telefonla danışmışam, ovqatının telx olmasından bildim ki, pulu yoxdur. Onun halını yaxşı başa düşürdüm. Özüm de bele veziyyete az düşmemişem. Moskvada, evden uzaqda pulun qurtara, illah da bayramqabağı. Ceyhuna dedim ki, darıxmasın, pul göndererem ona. Çox da olmasa, her halda bayram xercliyi

[1] 2 3 ... 24 >>