KATRİN: Danış, Conni!

CONNİ: Yoxsa «Uçan Hollandiyalı»nı nece içirtdiyimi danışım? Gedib stolun altına girdi.

KATRİN: Danış, Conni!

CONNİ: Yox, yaxşısı budur sene Vinetada – sulara qerq olmuş bir şeherde nece yaşadığımı danışım! Orda uzun bir heyat yaşamışam. Orda çox şey görmüşem. Bu, tarixdir ve ondan nese öyrenmek olar, qızım. Biz gerek hemişe teperli olaq. Bu teper üreyimizde olmalıdır (Katrin esneyir). Esneyirsen, qızım?

KATRİN: Men?

CONNİ: Yoxsa bu ehvalatı da bilirsen?

KATRİN: Yox, Conni, bilmirem. Tez ol, danış...

CONNİ: He, onda men lap cavan idim. İyirmi beş yaşım olardı... ya da iyirmi altı... Eledir? O vaxtlar senin kimi qızlar bütün geceni menimle mırt vururdular. Özü de heç nesiz... Pulsuz-parasız... Her gece... (Katrin ona araq süzür). Sağ ol, Katrinxen, senin sağlığına! Onda men hele matros deyildim, adice dalğıc idim. Vinetada olanda... yeni denizin dibinde heç ne ile meşğul olmaq istemirdim... Bu hadise bele olmuşdu... Min sekkiz yüz... bilmirem neçenci ilde bizim balaca, qoz qabığına oxşayan üç yüz tonluq gemimiz Şimal denizinin sahillerinden birinde lövber saldı. Bir il evvel burda bir yük gemisi batmışdı, biz gerek onu tapıb çıxaraydıq. Çox gözel, çıxaraq da... Bes gemide en etibarlı dalğıc kim idi?

KATRİN: Elbette, Conni!

CONNİ: Düz deyirsen, Conni idi! Demeli, Conni hamıdan birinci yeddi yüz metr derinliye baş vurub oradakı veziyyeti yaxşı-yaxşı öyrenmeli idi. Qoy olsun! He, başlayıram hazırlaşmağa: dalğıc paltarını geyinirem, altı qurğuşunlu ayyaqabıları ayağıma taxıram... Tullanacağım yere gelib debilqeni başıma keçirmek isteyirem ki, birden... He, ne olsa yaxşıdır?

KATRİN: Gemide el buyruqçusu işleyen oğlan qaça-qaça gelir...

CONNİ: Özü de nece gelir?! Lap nefesi kesilir, ele bil kimse dalınca düşüb. «Conni, Conni, tullanma! - deyir. - Geri qayıtmayacaqsan!» Heçce ne başa düşmürem: niye qayıtmıram? Deyir: «Zeng sesleri eşitdim... Zeng sesleri...» Bütün gemi gülüşür. Hereye bir şunquruq

<< 1 2 [3] 4 5 ... 22 >>