gezmeye başladıq. Süpürge mene mane olurdu.

- Bu süpürgeni at getsin, - dedim

- Yox, yox, xahiş edirem... qoy qalsın.Görmürsen ki, buranı süpürmek cetin deyil?! Eksine bezi üstünlükleri var, onlardan el çeke bilmerem. Yeri gelmişken, burda qalacaqsan? – deye söhbeti deyişmek istedi.

- Senin xatirine memnuniyyetle qalaram, - uzada – uzada cavab verdim.

Sevgililer kimi bir – birimize sığına – sığına gedirdik.

- Qal! Qal! – dedi – Senden ötrü yaman darıxmışam. Belke de qorxursan, ancaq bura fikirleşdiyin qeder de pis deyil. Axı burda olanların bize ne dexli?!

Bir anlığa susduq. İndi ellerimizi buraxıb qucaqlaşmışdıq. Esas yolla irelileyirdik, sağ- sol tabutla dolu idi. Serdabe böyük görünürdü, böyük olmasa da, uzun idi. İçeri qaranlıq olsa da, görmek olurdu. Sanki şer qarışmışdı, ancaq biz olan yerde ağarışdanırdı, yan – yöremizi seçe bilirdik.

Qefleten dillendi:

-Gel, sene tabutumu gösterecem.

Heyrete geldim:

- Sen ki ölmemisen?!

- Eledir, – dedi. – Ancaq heqiqet xatirine demeliyem ki, buraları yaxşı tanımıram, ona göre de senin gelişine çox sevindim. Bu deqiqe her şeyi başa düşeceksen, belke de indi her şeyi menden yaxşı görürsen.... Ancaq bütün bunlara baxmayaraq, menim tabutum var.

Sağ terefe döndük, ayrı bir yolla yene de cerge- cerge düzülmüş tabutların arası ile ireliledik. Bunların hamısı mene ne vaxtsa görmüş olduğum şerab zirzemisini xatırlatdı. Yolda balaca, eni hec bir metre catmayan, ancaq iti axan bir çaya da rast geldik. Axırda qızın tabutuna çatdıq. İçi zerif tiftikli yastıqlarla döşenmişdi. Qız onun içine girib, şehadet barmağı ile mene işare etse de, eslinde, baxışları ile yanına apardı.

- Qeşeng qız, - deye yastığı onun başının altından götürdüm, elimi yumşaq saçlarının altına qoydum. - Senin yanında qala bilmerem. Bu serdabede bir neferle söhbet etmeliyem. Belke onu tapmaqda mene kömek edesen?!

- Onunla söhbet etmelisen? Axı burda hec neye mecburiyyet

<< 1 [2] 3 >>