ne etmek lazımdır.

Qoca melek de ölmek barede düşünmürdü; o, özünün en ağır qışını yaşamışdı ve ilk güneş şüası gören kimi sağalmağa başladı. Melek bir neçe gün heyetde hereketsiz qaldı, göze görünmemeye çalışdı. Dekabrın evvellerinde şeffaf şüşe rengli gözlerine işıq geldi. Bu zaman qanadlarında elastiki lelekler emele gelmeye başladı, ele bil bu lelekler yeniden örtük verirdi. Melek ise görünür, bütün bu deyişikliklerin sebeblerini bilirdi, lakin bunu kenar adamlardan ehtiyatla gizledirdi. Ayrı vaxtı emin olanda ki, onu heç kes eşitmir, ulduzlar altında astadan denizçilerin mahnısını oxuyurdu.

Bir defe tezden Elisendi seher yemeyi üçün soğan doğrayırdı ve birden metbexde külek esdi. Ele bil denizde esen gilavar idi. Qadın pencereye sarı döndü ve meleyin Yerdeki son deqiqelerini öz gözleriyle gördü. Melek uçuşa hazırlaşırdı, özü de bacarıqsız bir şekilde; yöndemsiz ve lengerli sıçrayışları, keskin ve iti dırnaqlarıyla bütün bostanı tapdaladı. Güneşin zerrin şefeqlerinin tutqun zerlendirdiyi qanadlarının zerbesiyle az qala heyetdeki talvarı uçuracaqdı. Nehayet, Melek süret götürüb uçuşa qalxmağa nail oldu. Meleyin uçuş zilletinin sona yetmesini sonsuz narahatlıqla izleyen Elisendi bir qeder yüngülleşdi. Sonra gördü ki, melek qesebenin sonuncu evlerinin damı üstünden uçdu, az qala qanadlarnı dam örtüklerine sürtecekdi. O, qanadlarını lap qoca qırğı kimi yelledirdi. Elisendi hele soğanı doğrayıb qurtarmamışdı, melek gözden itene kimi onun dalınca baxdı. İndi o qoca melek qadının heyatında engel deyildi, denizin üfüqleri üstünde görünen sadece xeyali bir nöqte idi.

<< 1 ... 6 7 [8]