qalmır.

- Axı onları sen özün düşünüb tapmısan!

- Elbette. Onlar menim başıma ona göre girdi ki, senin kül rengli gözlerin var. Lakin seherler men heç senin simanı da yadıma sala bilmirem.

Qız barmaqlarını ümidsizlikle biri-birine sıxdı, dedi:

- Ah, heç olmasa menim şeherimin adını bilseydik!

Onun dodaqlarının qıraqlarında derin qatlar göründü.

- Men cene toxunmaq isteyirem, -dedim. O, gözlerini qaldırıb mene baxdı, göz bebeklerinde alovun dilleri oynayırdı.

- Sen bunu heç vaxt dememisen,-qız köks ötürdü.

- İndi deyirem.

O, gözlerini aşağı sallayıb siqaret istedi. Sonra:

- Ne üçün dememisen?-deye tekrar etdi.- ...Men öz şeherimin adını heç cür yadıma sala bilmirem.

- Men de bizim müqeddes sözlerimizi yadıma sala bilmirem...

Qız kederli-kederli gülümsedi.

-Bu otaq her ikimizin yuxusuna girir...

Men durub lampaya doğru yeridim, qız qorxudan geri çekildi, ona ele geldi ki, men xetti keçe bilerem, yeni bizim aramızdakı serhedi aşa bilerem. Ona uzatdığım siqareti götürerek lampanın alovuna sarı eyildi. Men dedim:

- Axı dünyanın hansı şeherindese divarlarda “mavi itin gözleri” yazılıb?! Eger men seher bu sözleri yadıma salsam, seni axtarmaq üçün bütün dünyanı dolaşacam.

Qızın sifeti siqaret közünde qırmızımtıl renge çaldı. O, siqareti derinden sümürdü ve sonra onun külünü nazik barmaqlarıyla çırparaq dedi:

- Şükür Allaha! Deyesen yavaş-yavaş qızınıram...- ele bil mahnı oxuyurdu.—Men... başlayıram...- deye sözleri uzada-uzada barmaqlarını herekete getirdi, sanki xırda bir kağız parçasında nese yazırdı ve men bu sözü de görüb oxudum:

- ”... qızmağa...”. Ele bil kağız parçası qurtardı, sonra yere düşdü. Bu bükülmüş xırda kağız parçası toz zerreciyine çevrildi.

- Yaxşıdı,-dedim,- Senin ne vaxtsa çirkin olacağın barede düşünende hemişe dehşete gelirem...

Bax belece, biz onunla neçe illerdir ki, görüşürük. Lakin qarışıq yuxularımızın serhedlerinde biri-birimizi taparken, kimse çölde qaşığı elinden döşemeye salır ve

<< 1 2 [3] 4 5 >>