dedi.

- Kömek ederler!-Mariya dedi.- Narahat olmayın! Mene indi çoxları kömek edir!

Qız çox sakitce oturacağa söykenib oturmuşdu. Adama ele gelirdi ki, onda qeribe bir arxayınçılıq var. Bele bir arxayınçılıq beş yüz il bundan qabaq Ruan şeherindeki bazar meydanında diger bir qızda da olmuşdu[3].

Mariya bu barede düşünmürdü. Maşında oturanların heç biri bu barede düçünmürdü. Bu iki qızda, Janna ve Mariyada ümumi heç ne yox idi, arxayınçılıqdan başqa. Bu arxayınçılıq her ikisine lazım olan anda qefil gelmişdi. Lakin Mariyanın sifetini fener işığına tutan polisler bunun hayında deyildiler.

Maşınlar yerden götürüldü; arxa oturacaqdakı pulemyotçular avtomatlarını ağır brezent örtüklerine qoydular ve çaxmaqları boşaldıb xırda ciblere yerleşdirdiler. Lülelerini ise qabaq gözlere qoyub sandıqlarını daha kip gözcüklere soxdular.

Şlyapalı zenci evin tininden çıxdı ve qabaqda geden maşına el eledi. O, sürücünün yanında oturdu ve dörd maşının hamısı şose yoluna buruldu. Bu yol Havana sahillerine aparırdı.

Sürücünün yanında eyleşen zenci elini boyunbağının muncuqlarına uzatdı ve göy xırda muncuq daşlarını oynatmağa başladı. O dinmezce oturub muncuqları çevirirdi, ele bil tesbeh çeviriridi. Zenci evveller limanda yükboşaldan işlemişdi, sonra danosluqla meşğul olmağa başladı ve bugünkü işe göre de Havana polisinden elli dollar alacaqdı. Havanada elli dollar o zamanlar üçün az pul deyildi. Lakin zenci pul haqqında daha fikirleşe bilmedi; Malekonun işıqlı küçesine çatanda zenci oğrun-oğrun arxaya boylandı ve qızın işıqda parlayan meğrur sifetini gördü. Mariya başını dik tutmuşdu.

Zenci qorxdu. O, muncuqların demek olar ki, hamısını barmaqlarıyla saydı, sonra boyunbağından asılan sehirli daşı elinde möhkemce sıxdı. Lakin o sehirli daş zencini qorxu ve hürküden xilas ede bilmedi, çünki maşının içinde daha möhteşem ve qedim ovsun vardı; bu, onun qoruyucu amuletinden daha güclüydü.

<< 1 ... 12 13 [14]