Evin çehrayı suvağı rütubetden tökülmüşdü; divarlar solğun, oyuq-oyuq idi. Eyvandan küçenin tinini, ordan ise denizi görmek olurdu. Deniz mapmaviydi. Seki boyunca defne ağacları uzanırdı; bu ağaclar ele boy vermişdi ki, eyvanın başına qeder çatırdı. Ağacların kölgesi serin idi. Eyvanın baş terefinde küncden içinde qaratoyuq olan qefes asılmışdı; qaratoyuq oxumurdu, heç cikkildemirdi de. Qefes örtülmüşdü. Qefesi texminen iyirmi sekkiz yaşında bir cavan oğlan öz sviteri ile örtmüşdü. Oğlan arıq idi, qaralmışdı. Üzünde cod tükleri, gözlerinin altında göyerti vardı. O, ağzını yarımçıq açaraq durmuşdu, qulaq asırdı; kimse qıfılla bağlanmış heyet qapısını açmaq isteyirdi...

Oğlan eyvanın başına qeder uzanmış defne ağaclarının terpeşen yarpaqlarının sesini eşitdi; küçeden öten taksinin siqnal sesi geldi. Yaxındakı mendecerde oynayan uşaqların sesini de eşitdi. Heyet qapısının qıfılının içinde açar fırlandı. Qapının aralandığını eşitdi, lakin siyirme cefte hele qapını saxlamışdı. Qonşu mendecerde toxmaq beysbol topunu şappıldatdı ve uşaqlar çığırışdılar. O, dodaqlarını yalaya-yalaya gözlerini diqqetle heyet qapısına zillemişdi, qulaq asırdı; birden eşitdi ki, indi de kimse arxa qapını açmağa çalışır.

Cavan oğlan (onun adı Enrike idi) ayaqqabılarını çıxartdı ve onları ehtiyatla artırmanın görünen yerine qoydu. Orda heç kes yox idi. O, eyile-eyile geri döndü; görünmemeye çalışdı, sonra küçeye boylandı.

Defne ağaclarının altında, sekiden hesir şlyapalı bir zenci keçdi. Eyninde boz yun gödekçe ve qara şalvar vardı. Enrike belece durub bir de o teref bu terefe göz gezdirdi, daha heç kesi görmedi. Sonra sviterini qefesin üstünden götürüb geyindi.

Burda ayaq üstece onu ter basmışdı, kölgeliye çekilen kimi serin şimal-şerq küleyi esdi ve o, üşütdü. Sviterin altında beline bağlamış qayışdan deri qoburu göründü. Qobur sürtülmüşdü, üstünde bedeninin terinden hopmuş ağımtıl duzlar parlayırdı.

Qırx beş kalibrli tapançanın ağırlığı onun ezelelerini tarıma çekmişdi.

[1] 2 3 ... 14 >>