Qeribe de olsa, bele bir missiyanı öz üzerine götürmek isteyen “ovçular” kifayet qeder tapıldı; Tomun ölümünden bir il keçmiş Luiza Corc Hobhaus adlı bir nefere ere getdi. Corc qeşeng, ümidverici cavan bir oğlan idi; kasıb deyildi. O da Luizanın qulluğunda durmaqdan, bu çelimsiz varlığa qayğı göstermekden esir-yesir olur, bunu özüne şeref hesab edirdi. Luiza ise ona deyirdi:

- Darıxıb-eleme, menim ömrüme onsuz da az qalıb...

Corc şöhretperest adam idi; herbçiydi, ehtiyata buraxılmışdı. Luizanın sağlamlığı teleb edirdi ki, o, qışı Monte Karloda keçirsin, yayı ise Dovillada. Corc öz karyerasından derhal el çekmek istemedi, Luiza ise bu barede evvelce heç eşitmek bele istemirdi; nehayet, Luiza hemişe olduğu kimi güzeşte getdi. Belelikle, Corc özünü bütünlükle ona hesr etdi ki, heç olmasa arvadı qalan qısa ömrünü mümkün qeder xoşbext yaşasın. Luiza ise deyirdi:

- İndi artıq ömrüme lap az qalıb. Men çalışıram ki, sene yük olmayım.

Xeste üreyine baxmayaraq, növbeti iki-üç ilde Luiza demek olar ki, gözel qiyafede bütün gece meclislerinde, ziyafetlerde kart oynayır, şenlenir, hetta genc, qeşeng ve hündürboylu cavan oğlanları biclikle ele almağa çalışırdı. Lakin Corc Hophaus Luizanın birinci eri kimi o qeder de dözümlü deyildi. O, Luizanın gündelik qayğıları ile yaşaya bilmirdi; buna göre de o, spirtli içkiye qurşanmışdı. Görünür, Corc buna adet etmişdi ve bu da Luizanın heç xoşuna gelmirdi; lakin xoşbextlikden (Luiza üçün), müharibe başladı. Corc herbi hisseye qayıtdı ve üç ay sonra helak oldu. Luizaya yene ağır zerbe deydi, lakin qadın başa düşürdü ki, bele vaxtlarda öz kederine qapılıb qalmaq olmaz. Onun ürekkeçmeleri baş verse de, bu barede heç kes xeber tutmurdu. Fikrini dağıtmaq üçün Luiza Monte Karloda öz villasını sanatoriya eledi; bura sağalmaqda olan zabitler üçün istirahet merkezine döndü. Dostları Luizaya deyirdiler ki, o, bu cür gerginliye döze bilmez... Luiza razılaşırdı, deyirdi:

- Elbette, bu, meni öldürecek... Bilirem. Lakin problem de

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 8 >>